Luc décrit brièvement le baptême de Jésus (Luc 3:21–22). Comme si il l’a fait avec l’obligation de transférer fait certain. Ne pas développer ce fil.
Dans la prochaine péricope montre La généalogie (Luc 3:23-39). Il est tout à fait différente de la généalogie présenté par Matthieu. Luc probablement marchait sur la lignée de Marie, et Matthieu la ligne de Joseph. Le pedigree de Luc, devant Joseph est Heli (le père de Marie), à la place de Jacob (le père de Joseph). Ce malentendu est expliqué par le fait que Joseph est entré dans les droits et privilèges de respect filial à Eli. L’évangéliste Matthieu calculé que, entre David et Jésus, il y avait 28 générations, tandis que Luc a compté le plus grand nombre 41. Matthieu suit la lignée royale au pouvoir (David, Salomon, Roboam …), tandis que Luc marche sur les traces des descendants d’un autre fils, David – Nathan. Quelle est la bonne pedigree? Dans la généalogie de Matthieu, il est un roi Joachin (Jojakim), que Dieu a maudit mots, écrire cet homme comme privé d’enfants, un homme qui ne bénéficieront pas le bonheur dans leurs jours, parce qu’aucun de ses descendants ne parviennent pas à asseoir sur le trône de David (Jérémie 22:30 ). On peut lire, que cette génération ne sont pas vraiment le Messie à prévoir. D’autre part, la généalogie de Luc est moins fiable. Sur ce sujet débattu. B. Pascal (1623–1662, mathématicien français, physicien et philosophe de la religion) a fait valoir que les divergences dans les Ecritures doivent être considérées comme des preuves que l’Écriture n’a pas été manipulé.
Dans leurs pedigrees de filozoteizm de vision, ils ne font pas de sens, car il est inconnu donneur de sperme. Le père biologique de Jésus est une personne inconnue.
La péricope La Tentation (Luc 4 :1–13) est presque identique à une péricope similaire de l’Evangile de Matthieu. L’histoire peut se rapporter à la vraie, dans laquelle Jésus se retira dans le désert à la retraite avant de voyager il poursuivre sa mission.
Luc examine chaque matériau source et compose avec sa propre vision théologique. La péricope La Tentation dans le désert utilisé pour accentuer la tentation (Satan) comme une tentative de faire glisser l’homme-Jésus sur le mauvais côté. Comme il l’écrit, Jésus sort victorieux de mauvaises tentations. Luc croit que Satan existe réellement en tant qu’être spirituel. Il croyait qu’il exerce le pouvoir dans le monde entier. Significative sont les derniers mots de la tentation: Après l’avoir tenté de toutes ces manières, le diable s’éloigna de lui jusqu’à un moment favorable (Luc 4:13). “Au moment où” cela signifie qu’il reviendra et continuera à tenter. Si à la place du mot “Satan” à écrire sur l’attractivité du mal, qui tente et fait signe, puis pericopes acquerraient un sens réel. La sens serait très semblable.
Tłumaczenie
Łukasz w krótkich słowach opisuje chrzest Jezusa (Łk 3,21–22). Tak jakby uczynił to z obowiązku przekazania pewnego faktu. Nie rozwija tego wątku.
W następnej perykopie przedstawiony jest Rodowód Jezusa (Łk 3,23–39). Jest on zupełnie inny od rodowodu przedstawionego przez Mateusza. Prawdopodobnie Łukasz szedł po linii rodowej Maryi, a Mateusz po linii pokolenia Józefa. W rodowodzie Łukasza, przed Józefem jest Heli (ojciec Maryi), zamiast Jakuba (ojca Józefa). To nieporozumienie tłumaczone jest tym, że Józef wszedł w prawa i przywileje synowskie w stosunku do Helego. Ewangelista Mateusz obliczył, że między Dawidem a Jezusem było 28 pokoleń, natomiast Ewangelista Łukasz naliczył ich aż 41. Mateusz śledzi panującą linię królewską (Dawid, Salomon, Roboam …), natomiast Łukasz kroczy śladami potomków innego syna Dawida – Natana. Który rodowód jest właściwy? W genealogii Mateuszowej występuje król Jechoniasz (Jojakim), którego Bóg przeklął słowami: Zapiszcie tego człowieka jako pozbawionego potomstwa, jako męża, który nie zażyje szczęścia w swych dniach, ponieważ żadnemu z jego potomków nie uda się zasiąść na tronie Dawida (Jr 22,30). Można odczytać, że z tego pokolenia nie bardzo należy spodziewać się Mesjasza. Z kolei genealogia Łukasza jest mniej wiarygodna. Na ten temat trwają spory. B. Pascal (1623–1662, francuski matematyk, fizyk i filozof religii) twierdził, że rozbieżności w Pismach należy przyjmować jako dowód, że Pismo święte nie było manipulowane.
W oglądzie filozoteistycznym rodowody nie mają sensu, bowiem nieznany jest dawca plemnika. Biologiczny ojciec Jezusa jest osobą nieznaną.
Perykopa Kuszenie na pustyni (Łk 4,1–13) jest prawie identyczna do podobnej perykopy z Ewangelii Mateusza. Opowiadanie może dotyczyć prawdziwego zdarzenia, w którym to Jezus oddalił się na pustynię w celu przebycia tam rekolekcji przed dalszą swoją misją.
Łukasz bada każdy materiał źródłowy i komponuje z niego własną wizję teologiczną. Perykopę Kuszenie na pustyni wykorzystał do zaakcentowania pokusy (szatana) jako próby przeciągnięcia Człowieka-Jezusa na złą stronę. Jak pisze, Jezus wychodzi zwycięsko z szatańskich pokus. Łukasz wierzył, że szatan istnieje realnie jako istota duchowa. Uważał, że on dzierży władzę nad światem. Znamienne są końcowe słowa kuszenia: Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu (Łk 4,13). „Do czasu” znaczy, że powróci i dalej będzie kusił. Gdyby zamiast słowa „szatan” napisać o atrakcyjności zła, które kusi i nęci, wtedy perykopa nabrałaby realnego znaczenia. Sens byłby bardzo podobny.
