Oczekiwanie i narodzenie Mesjasza

Cz.4.

Dotychczasowe badania egzegetyczne wykazały, że ozdabianie faktów historycznych licznymi symbolami i ujmowanie ich w formie haggad było typową praktyką Semitów w ówczesnym świecie[1]. Barwna konstrukcja literacka była celowym, a zarazem pouczającym obrazowaniem dla oddania sensu teologicznego misterium[2]. Oczywiście główny fakt narodzenia Jezusa jako prawdy historycznej pozostał nienaruszony. Na tej bazie zbudowano całe ujęcie Dobrej Nowiny, wzbogacając tekst o dodatki, które nie koniecznie były wiarygodne faktograficznie. Świecki teolog tłumaczy: Wszelkie nadzwyczajne opisy, dodatki miały jedynie pokazać nadzwyczajność zdarzenia[3].

To, co może nas dziś najbardziej szokować, to fakt naukowy mówiący o tym, że opis musiał być konstrukcyjnie przekonujący[4]. Hagiografowie pragnęli przekazać wiarę, że Jezus Chrystus jest oczekiwanym Mesjaszem. Stąd wszelkie hiperbole łączące Stary Testament z Nowym (np. porównywanie Jezusa z Mojżeszem[5]).

Opis był więc głęboko przemyślany od strony teologicznej i psychologicznej. Natchniony autor ujmował zagadnienie wedle ówczesnej wiedzy, mentalności, oglądu świata i uwarunkowań historycznych. To, w jaki sposób hagiograf odbierał i rozumiał Mesjasza w Osobie Jezusa Chrystusa w dużej mierze decydowało o tym jak przedstawił Go w swoim tekście[6]. Postać Zbawiciela wyróżniała się niezwykłą głębią duchową i mocą, dlatego najczęściej stosowano obrazową narrację. To zaś spowodowało, że dziś trudno się przedrzeć do faktów historycznych przez gąszcz konstrukcji teologicznych i katechetycznych[7]. Dlatego też każdy, kto poznaje Biblię winien wczuwać we wschodni sposób myślenia – symboliczny, metaforyczny i duchowy[8].

Podążając za myślą filozoteistyczną Pawła Porębskiego nowonarodzony Jezus był zwyczajnym Niemowlęciem[9], które dopiero w  świetle całego swego życia, a szczególnie Męki, śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa poczęto odbierać jako cudowne Dziecko. Świecki teolog wierzy, że Jezus był Synem Boga (Mt 14,33), lecz na Chwałę Ojca musiał jeszcze poczekać. Chwałę Boga uzyskał w chwili swojej ludzkiej śmierci[10].

Narodzenie Jezusa było faktem historycznym. Tym samym możemy stwierdzić, że Jezus był człowiekiem. Nieważne jak to się odbyło. Swoim życiem udowadniał, że jest w Nim pełna natura Boża. Wszelkie najdziwniejsze i odważne życiorysy Jezusa nie mogą zmienić faktu, że za Bożym zezwoleniem w Jezusie objawił się sam Bóg[11]. W Jezusie Chrystusie Bóg ujawnił, że jest Miłością[12]. Dzięki wzorcowej postawie i życiu Mesjasza człowiek uzyskał szansę odnalezienia drogi zbawienia. Na nowo może odczytać swoją wartość i godność dziecka Bożego[13]: Przez Jezusa ludzie otrzymali takie samo błogosławieństwo jak Chrystus[14] (por. Ef 1,3).

 

Pozdrawiam, Marta Złotnicka.