Świat spostrzegany jest jako rzeczywistość materialna, ale gdy głębiej poznaje się jego właściwości, tym mniej staje się obiektywny i oglądowy. Nie jest już taki piękny. Kontury jego zacierają się. W najgłębszych warstwach wydaje się przeźroczysty. Przestrzeń zapełniona jest tylko energią, która sama w sobie jest niewidzialna. To co widzi człowiek jest skutkiem uzdolnienia, które ma w sobie. Każda rzecz nigdy nie jest obserwowana wprost, ale przez światło odbite. Obraz widzialny zawsze dotyczy czegoś, co miało miejsce przed chwilą. Każdy człowiek skupia uwagę na innym szczególe rzeczy. Informacja dochodzi do niego bogata, ale i różna, która jest rozszyfrowywana według posiadanych zdolności. Na pytanie, jak wygląda świat, można odpowiedzieć, według zdolności odbioru, detekcji. Ze względu na szerokie spektrum obserwacji, świat nie ma wyglądu obiektywnego. Obraz świata jest złudzeniem. Umysł ludzki jest uzdolniony, aby z przychodzących informacji kreować w swoim umyśle świat, który wydaje się być piękny. Piękno nie jest stanem obiektywnym, lecz zdolnością jego odczytywania. Bóg stworzył świat taki jaki jest. Aby zobaczyć jego piękno Stwórca dał człowiekowi możliwość niesamowicie wysublimowaną. W takim, a takim zakresie fał elektromagnetycznych, przy takiej, a takiej rozdzielczości odczytu fal, świat wygląda tak, a nie inaczej. Przy innych parametrach jest zupełnie inny. Proszę porównać ze zdjęciami wykonanymi w podczerwieni, czy innych długościach fal. Ktoś powie, że obecny ogląd jest skutkiem ewolucji. Tak to prawda, ale ewolucja jest procesem bezdusznym i nie ma w sobie rozpoznania estetycznego. Piękno świata jest jednym z dowodów na istnienie Projektanta Artysty. Bez Boga nie da się tego wytłumaczyć.
Według zamysłu genialnego Projektanta, Stwórca tchnął swoją moc w postaci energii fizykalnej. Przez narzucone prawa (przyrody, relacje) przekształciła się częściowo w obiekty materialne.
Bóg tchnął w świat również energię duchową, która odpowiada za stan świadomości oraz relacji między ludźmi oraz między człowiekiem a Stwórcą. Dla istoty hipotetycznej z innego świata nasz świat może być nieuchwytny. Można przyjąć, że dla nieuprawnionych, świat nasz nie istnieje. Podobnie jak dla ludzi niewidoczny jest świat transcendentalny. Ludzkie ciało jest nieuprawnione do jego oglądania. Natura duchowa dopóki przynależy do ciała jest jakby na jej uwięzi. Zdolność odczytywania niebiosa otrzymuje dopiero gdy opuści ciało, lub zdobęcie szczególne uprawnienia.
W powyższym oglądzie, świat wydaje się nieskomplikowaną koncepcją fizykalną. Potrzebne są tylko zdolności do przetworzenia informacji przychodzących od świata, na obraz zmysłowy.
Stwórca musi mieć swoją koncepcję. Świat toczy się według zamierzonego celu. Częściowo cel ten został odkryty przez Stwórcę. Na wiele sposobów Stwórca daje o sobie znać. Przede wszystkim każdego człowieka wyposażył w myśl o Stwórcy: Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna (Hbr 1,1–2).
Można dojść do refleksji, że stworzony świat nie jest wieczny. Człowiek otrzymał zapewnienie o swojej wieczności tylko z racji posiadania podwójnej natury. Wg K. Rahnera człowiek, otrzymawszy naturę przyrodzoną i nadprzyrodzoną, już w strukturze ontycznej stał się istotą należącą do dwu wymiarów oraz partnerem Boga gotowym do nawiązania z nim dialogu. Dusza ludzka zakotwiczona jest w świecie transcendentalnym. Bóg obiecał nowe niebo i nową ziemie, a więc nową przestrzeń bytową. Być może, że świat taki już istnieje, do którego za życia człowiek nie ma dostępu. Ponieważ świat rzeczywisty jest przeźroczysty, być może, przenika się z nowym światem. Może dusze naszych zmarłym są bardzo blisko nas? Może one mają zdolności do oglądania świata realnego?
Jeżeli świat jest złudzeniem, to co jest w nim tak naprawdę interesującego? Świadomość istnienia. Istnienie nie może być przypadkowe. Zbyt wielkie są nakłady i oczekiwania. Bóg postanowił zapełnić świat pierwiastkami dobra (duszami doskonałymi). Należy jednak oczekiwać niezwykłych doznań i zdarzeń w dalekiej przyszłości.
Z istnieniem wiąże się przeżywanie, duchowa emocja, poczucie szczęścia, radości i miłości. Nie ma większej radości jak czuć się szczęśliwym, spełnionym, kochanym i zakochanym. Ofertę jaką otrzymuje człowiek powinna być głęboko przemyślana. Przynajmniej warto spróbować.
