“Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” (Mt 16,26).   Jest to jeden z moich ulubionych wersetów Nowego Testamentów, który zawsze oddziaływał bardzo mocno. Niesie on przesłanie imperatywu moralnego. Jest wykładnią ludzkich uczynków. Werset ten dedykuję dla refleksji tym, którzy dzisiaj są Jubilatami. Tym, którzy  żyją w przekonaniu, że odnieśli życiowy sukces, a  z  drugiej strony przeoczyli cierpienia tych których odrzucili. Nie ma nic przykrego jak pogarda. Nie można cofnąć czasu i naprawić popełnionych czynów, ale można ukoić rany, dając świadectwo empatii i miłości do bliźniego.           Wszystkim Jubilatom  dedykuje słowa Ewangelisty ku przemianie serca i spokoju duszy.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Jerozolima to miasto znane na całym świecie. Dzisiaj stolica państwa Izraela. W zamierzchłych  czasach (ok. 1003 r. p.Chr) miasto zamieszkałe było przez Jebusytów. W ciągu stuleci znane pod wieloma nazwami w różnych językach: Salem, Salim, Salimmu, Jebus, Jeruzalem, Syjon. W 995 roku zostało zdobyte przez Dawida. Kapłani Natan i Gat przeszli na stronę Dawida. Dawid ustanowił tam stolicę państwa izraelskiego i przeniósł do niej Arkę Przymierza. Zbudował tam pałac. Chciał w dziękczynieniu zbudować Bogu świątynie, ale kapłan Natan mu odradził znając na uwadze jego działania wojenne. Pomimo, że Dawid był bardzo religijny, po ludzku miał krew na rękach. Był sprawcą wielu mordów, w tym męża Batszeby, żony Uriasza, którą zamierzał poślubić.  Poza tym nie był przykładem Żyda, dla którego 10 przykazań byłoby normą etyczną. Miał wiele żon, nałożnic. Oprócz oczywistych wad był odważnym żołnierzem,  kochającym ojcem,  miał poczucie sprawiedliwości, wierności wobec przyjaciół. Dzisiaj takie przywary i cechy charakteru nie mogły być respektowane. Nazwano by go człowiekiem o burzliwej naturze. Kto wie, czy nie pozostał ikoną ludzi o bogatej i skomplikowanej naturze. Był wrażliwy, a zarazem okrutny. Na pewno był ciekawy. jego życie było bardzo barwne. Bogaty przekaz biblijny doskonale nadaje się na scenariusz wielkiej epopei filmowej.

        Pierwszą Świątynie w Jerozolimie zbudował jego Syn Salomon. Również jak ojciec był etycznie wieloznaczny.

         Hagiografowie biblijni ujawnili, że w okresie XI/X w. przed Chr. Religia jahwistyczna przeżywała swój rozkwit. Być może wtedy utarła się koncepcja, która wg mnie jest nadużyciem, że Izraelici są narodem wybranym przez Boga.

         W okresie o którym jest mowa Jerozolima stała się centrum religijnym, kulturowym, politycznym, gospodarczym i militarnym państwa Izrael.

         Następne pokolenia traciły tę żarliwość religijną, aby w okresie niewoli babilońskiej na nowo ją odzyskać. Po rozpadzie Izraela na Izrael i Judę – Jerozolima pozostała stolicą Judy. W VI wieku zdobyli ją Babilończycy, którzy zburzyli Świątynię. W latach 30 VI wieku p. Chr został podbity przez Persów, którzy pozwolili Izraelitom powrócić do Judy. Żydzi odbudowali Świątynię. Jerozolima weszła w skład hellenistycznego imperium. W 67 roku p.Chr. Judeę podbili Rzymianie. Rzymianie pozostawili Żydom swobodę w sprawach administracyjnych i religijnych.

          W latach 30-tych  w Jerozolimie ukrzyżowano Jezusa Chrystusa. W 11 września 70 roku Tacyt zburzył Świątynie (II-gą) i miasto. Wszyscy Żydzi zostali wygnani z terenu miasta. Rzymianie zmienili nazwę kraju na Syria Palestyna. Żydom zakazano wstępu do miasta.

            Po upadku cesarstwa rzymskiego (395 r) miasto znalazło się w Bizancjum. W VII wieku zajęli ją muzułmanie (Arabowie). Po burzliwej historii w grudniu 191 roku do Jerozolimy wkroczyły wojska brytyjskie na mocy międzynarodowych porozumień powojennych. w 1947 R. W ONZ uchwalono utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie. To rozwiązanie stało się przyczyną ciągłego konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Zmartwychwstanie to przywrócenie do życia ciał osób zmarłych. Pojęcie to jest ważne w religiach judaizmu, chrześcijaństwie i w islamie. Występuje również w nurcie gnostyckim. Jest podstawą eschatologii, terminu określającego końcowego okresu życia i śmierci człowieka, kresu, który jest zwiastunem nowego życia, a więc wieczności i życia poza czasem. Niektóre źródła różnie opisują ten fenomen, ale dla mnie jest to logiczny ciąg wydarzeń począwszy od stworzenia przez Stwórcę, który ma paradygmat wieczności. Gdyby człowiekowi nie byłoby dana wieczność, to życie ludzkie byłoby kaprysem Boga, nie bardzo poważnym.

           Do tego wniosku teolodzy dochodzili powoli. Wcześniej (utwór z koptyjskiej Biblioteki Nag Hammadi, walentynianie) brano pod uwagę jedynie zmartwychwstanie duchowe. Nikt nie wyobrażał sobie, że umarłe ciało może zostać ożywione. Nawet w przypadku Łazarza uważano, że został on, w sposób cudowny tylko przywrócony (zmartwychpowstał) do życia. Uważano (przez wczesnych egzegetów), że Łazarz tylko był w śpiączce, w letargu i nie przekroczył progu śmierci. Jezus przywołał go słowami “Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!” (J 11,43). W rozumieniu wyjdź, bo tam jesteś, czyli żyjesz (będąc w śmierci klinicznej). Słowa Jezusa “Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: «Łazarz umarł” (J 11,14) jest zabiegiem zastępczym (skrótowym), aby nie doszło do głębszej rozprawy na ten temat: “Niektórzy z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?» ” (J 11,37.)

           Uczniowie Jezusa informowani przez swego Mistrza o nadchodzących zdarzeniach nie mieli w wyobraźni przebiegu wypadków. Kto przypuszczał, że Jezus, czyli Akt działający, Bóg może umrzeć?

           Jezus Chrystus był tym Pierwszym, który swoim przykładem dawał świadectwo Bożej koncepcji. Śmierć Jezusa była wyraźnie udowodniona.  Bóg Ojciec posłużył się swoim Synem, aby Jego zamysł był wiarygodny. Jezus oprócz Boskich przymiotów jest ambasadorem ludzkiej populacji. Jest przykładem dla ludzi. Swoją naturą Ojca ukazuje, że z tej samej maści pochodzi człowiek. Nie bez kozery piszę: “Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boga” (Rdz 5,1) . A to tylko potwierdza wieczność stworzenia.

           Bóg jest w człowieku, i człowiek jest w Bogu. Bóg nie może sam siebie unicestwić, dlatego śmierć jest tylko przejściem, transformacją.  Przykład śmierci Jezusa jest dramatyczny, ale to tylko jest dramatycznym obrazem, opisem. W prawdzie jest o wiele łagodniejszym przeżyciem. I z tym pocieszeniem chciałbym Was zostawić w zadumie, życząc Wam pogody ducha i w nadziei, które niesie Zmartwychwstanie.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Narodzeniu fizyki jądrowej towarzyszy niezwykły przekaz. Zdaniem wielu uczonych nie ma możliwości przedstawienie atomu w sposób obrazowy. Aby się uporać z tą nie niedogodnością Werner Heisenberg (1901–1976) posłużył się modelem matematycznych. Do tego użył liczby kwantowe formułując mechanikę macierzową. Erwin Schrödinger (1887–1961) opracował równanie matematyczne (nazwane później równaniem Schrödingera) w oparciu o teorię falową. Obie metody, wydawałoby się różne, są poprawne, co udowodnił Paul Dirac (1902–1984). Sformułował on “teorię transformacji”, która połączyła mechanikę macierzową Heisenberga i mechanikę Schrödingera w jedną abstrakcyjną teorię.

         Fizycy sobie poradzili, ale jak tę prawdę przekazać zwykłemu człowiekowi. Co jest na rzeczy? Zwykły człowiek posługuje się zmysłami i nie bardzo przyjmuje przekaz, że nie można czegoś opisać dostępnymi pojęciami.

         Otóż, tajemnica tkwi w tym że fizyka jądrowa zajmuje się niezwykle małymi obiektami, które na dodatek pędzą w zawrotną prędkościami, jak np. elektrony wokół jądra. W rzeczywistości subatomowej, nie same obiekty badane są dostępne, a jedynie pomiary ich własności (liczba fotonów, częstości)

         Heisenberg ujął tę niedogodność zasadą nieoznaczoności. Własności atomu można jedynie zmierzyć, a w pomiarach nieodłącznie zawiera się niedokładność wynikająca z ludzkiej percepcji.

         Model atomu Ernest Rutherforda i Niels’a Bohra jest dalekim uproszczeniem, ładną wizualizacją bardzo skomplikowanych procesów które się dzieją w każdym atomie. Gdy mowa jest o stabilności atomów, jest to informacja zgoła fałszywa. Świat subatomowy jest niezwykle aktywny i dynamiczny. To pokazuje naturę Świata, która jest ciągłym procesem, ciągłym stawaniem się. Dynamika w sobie, jest niezwykłością, darem. Pokazuje ogromną odległość pomiędzy dziełem stworzenia, a stabilnością ludzkiego życia. Człowiekowi pozostaje podziw dla Stwórcy i dla Jego koncepcji. Świat jest ogromną maszynerią, relacjami parametrów, powiązań praw i zasad. Wszystko jest utrzymane w estetyce barw i kolorów. Kto tego nie zauważa, nie doświadcza tego piękna, które jest dostępne, ten nie jest wart boskich zabiegów i dzieła stworzenia.

           Hagiograf Księgi Wyjścia umieścił Boga w krzaku gorejącym pośród szalejącego ognia. Jak trafnie brzmi jego przekaz. Bóg jest samym działaniem, Aktem: “Jestem, który Jestem” (Wj 3,14).

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Albert Einstein mówił, że “chce odejść wtedy, kiedy sam zechce. Sztuczne przedłużanie życia jest niesmaczne“. Gdy pękła mu aorta nie zgodził się na operację. Mniemam, że podobne zapatrywania miał Karol Wojtyła, gdy groziło mu sztuczne podtrzymywanie życia. Śmierć jest wkalkulowana w życie. Dla wierzących jest wybawieniem i dlatego kto miłuje Pana pragnie z Nim spotkania. Trzymanie się kurczowo życia jest zasadne wtedy jak się ma coś jeszcze do zdziałania, np. wychowywanie dzieci, opieka nad rodzicami itp.  Niektórzy w śmierci szukają ucieczki od cierpień. Ja to rozumiem. Dzisiaj kończę 74 lat. Dziękuję Bogu, że dawał mi tak długo szanse, aby stać się godny Jego oczekiwań. Dolegliwość którą nabyłem nie wróży spokojnego odejścia. Może wyprzedzi ją nagłe odejście?. Mam nadzieję, że spłacę wszystkie długi i nie zawiodę tych, którzy mi zaufali. Pozostało mi jeszcze 2,5 lat spłacania.

          To co się zdarzyło w okresie od 2017 roku do dzisiaj jest okresem dla mnie i mojej rodziny bardzo trudnym. Doświadczyłem  Opatrzności Bożej w stopniu nadzwyczajny, że nie mówiąc cudowny. Poznałem osoby bardzo mi życzliwe, które nazywam posłańcami Bożymi (aniołami). Doznałem również potępienia od nielicznych za moje nierozważne decyzje. Niech Bóg ma dla nich osąd sprawiedliwy.

           Uratowałem dom od zajęcia komorniczego, pozostawiając dzieciom swój dorobek życiowy. Jeszcze pracuję aby zabezpieczyć obecne potrzeby. W dniu mojej rocznicy urodzin składam sobie życzenia wytrwania. Być może będą dla mnie aktualne słowami Pawła Apostoła: “W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.  Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego” (2 Tm 4,7–8).

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Historia nauki mnie zawsze fascynowała, ale odkrycia dokonane w XIX/XX wieku były bajeczne, zadziwiające i przebiły dotychczasowe osiągnięcia. Do roku 1900 uważano, że przekaz starożytnego greckiego uczonego Demokryta o trwałości atomów jest niepodważalny. Tymczasem w 1895 roku odkryto promienie X (W. Roentgena) i promienie (beta) Henriego Becquerela emitowane przez Uran. Joseph John Thomson (1856–1940) wykrył elektrony. Gazy poddawane tym promieniom zamieniały się na jony, które przez swój ładunek były łatwe do badań. Pierre i Maria Curie Skłodowska odkryli promieniotwórczość pierwiastków. Wkrótce wyróżniono cząstki alfa i beta.  Cząstki alfa, de facto, są to jądra helu, a cząstki beta strumieniem elektronów. Nauka zeszła na poziom subatomowy. Odkrycia te spowodowały, że zainteresowanie budową najmniejszej cząstki materii za jaką uważano  atom wzrosło. Na bazie nowych odkryć Ernest Rutherford  (1971–1937)  zasugerował, że atom składa się z ciasno upakowanego jądra wokół którego krążą elektrony. Rutherford przyjął od układu planetarnego piękną jego postać orbitalną i zastosował ją do budowy atomu. Analogia była piękna, ale fałszywa. Ruch elektronów w obiegu kołowym pozbawia się energii emitując ją w postaci fali elektromagnetycznej.  Elektrony tracą energię i siłą rzeczy muszą być wchłonięte przez dodatnie jądro. Tę niedogodność wyjaśnił Niels Bohr (1885 –1962)  odkrywając nowe własności materii i prawa przyrody w świecie subatomowym. Tym samym powszechna stabilność atomów została zachowana. Bohr założył, że elektron wypromieniowuje energię (falę elektromagnetyczną) tylko wówczas, gdy elektrony zmieniają swoje orbity (z dalszej na bliższą). Np. atom napromieniowany promieniami X powoduje, że elektrony przeskakują na dalszą orbitę (wyżej energetyczną). Po chwili wracają na swoją orbitę zwracając nabytą energię w postaci promieniowania. Jego teoria została potwierdzona. Każdy pobudzony atom wysyła własne charakterystyczne promienia (widmo promieniowania). Ludzkość otrzymała nowe narzędzie identyfikacji atomów. Korzystając z tych możliwości odkryto istnienie wiele nowych pierwiastków. Tak narodziła się nauka zwana fizyką jądrową. Odkrycie Niels’a Bohra docenił sam Albert Einstein mówiąc: “To jest olbrzymie osiągnięcie“. W 1922 roku Bohr został uhonorowany Nagrodą Nobla. Niestety kazało się, że model Bohra ma poważne braki da bardziej złozonych atomów. Druga rewolucja kwantowa oraz macierzowa  Heisenberga oraz jego słynna zasada nieoznaczoności doprowadziły do opracowania matematycznego modelu atomu. Jednocześnie model ten ujawnił ograniczoną zdolność człowieka do postrzegania zjawisk wewnątrzatomowych. Tak narodziło  się filozoficzne ujęcie teorii kwantów (zasada komplementarności), a to zapisuje ją do Bożych tajemnic. Doktryną komplementarności nie uznali w pełni ani Albert Einstein ani Max Planck, ani wielu fizyków, ale mimo to pozostała do dziś podstawą fizyki.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          To co było niezwykłe w odkryciach A. Einsteina to zasada równoważności, która mówi, że nie można rozróżnić sił grawitacyjnych od sił inercyjnych (np. sił odśrodkowych). Odkrycie to zasugerowało mu nieintuicyjne

pojęcie czasoprzestrzeni. Einstein wymyślił sposób wyjaśnienia zjawiska. Idea tłumacząca  została przyjęta przez świat nauki, ale wprowadziła mylne wyobrażenie rzeczywistości. Pojęcie czasoprzestrzeni zostało przyjęte równie przez artystów i autorów science fiction. Ponieważ ludzka wyobraźnia nie może sobie poradzić z takimi pojęciami jak postać astralna, duchowa, to ta luka została wypełniona pojęciami z dziedziny fizyki. Pojęcie to rozbudza wyobraźnię, ale wprowadza zamęt informacyjny i okłamuje rzeczywistość.

          Na kanwie zakrzywionej przestrzeni pojawiły się przeróżne tunele przejścia pomiędzy światami, cofanie się w czasie, lub przechodzenie do przyszłości. Te fałszywe pojęcia rozbudzają wyobraźnię, ale nie wpływają na stan wiedzy o Wszechświecie. 

           Trudność w rozumieniu nadrzędnego porządku wszechświata w zdarzeniach bazujących na rachunku prawdopodobieństwa i rachunku statystycznym. Procesy, które podlegają tym regułom są zazwyczaj nieuchwytne zmysłami. Efekt ich działania można zazwyczaj zauważyć po fakcie, np. rozpad pierwiastków promieniotwórczych, przepływ gazów (ruchy Browna).  Pozornie chaotyczne ruchy, ale mające jakiś trend (kierunek działania).

           Co jest ciekawe, to to, że wszystko wskazuje na to, że sam Stwórca korzysta z tych mechanizmów w swoim projekcie stwórczym: “Bóg nie gra w kości” (słowa Einsteina niedowierzające własnym odkryciom).

           To co jest doniosłym odkryciem Einsteina, to to, że masa gromadzi w sobie energię produktu stwórczego. Gdyby tylko to było prawdą to można by oszacować wielkość energii potrzebnej do stworzenia świata. Kłopot w tym, że ludzkość nie odkryła jeszcze istoty ciemnej materii i ciemnej energii. Uczeni wiedzą, że występuje jeszcze coś innego poza energią (nazwę ją zwykłą).

          Nauka nagminnie stosuje narzędzia modelowe, którymi próbują tłumaczyć zaistniałe zdarzenia. Rozumiem, że w wielu przypadkach są one jedyne do tłumaczenia zjawisk, ale z drugiej strony pokazują jak trudno dopasować odpowiednie słowa, aby mówić o nich wprost. To świadczy, o słabości i niedoskonałości ludzkich istot. W sposób naturalny są ograniczeni precyzją poznania. Człowiekowi pozostają narzędzia zastępcze.

          Człowiek ciągle potrzebuje pomocy i wsparcia, słowem – Łaski. Ci którzy nie potrzebują tej pomocy zazwyczaj są zwolennikami konfrontacji z Stwórcą. Nie ufają Bogu, bo Go nie uznają. Myślą, że sami dają radę. Nie sądzę.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Albert Einstein wydawał się przeciętny, ale on podszedł do fizyki fenomenologicznie, bez obciążeń fizyki klasycznej, na ten czas obowiązującej. Swoją determinacją doznał iluminacji (oświecenia). Zobaczył Świat w zupełnie innej strukturze. Zobaczył to, co dla innych było jeszcze niedostępne. Aby zrozumieć tok myślenia uczonego trzeba oczyścić umysł i dopuścić możliwość  istnienia innej rzeczywistości, innych panujących reguł, pojęć i zasad.

           To co wydaje się proste, że światło w momencie opuszczania swojego źródła sam staje się dla siebie niezależnym układem odniesienia. Nie zabiera ze sobą prędkości źródła, jak to bywa w przypadku  cząstek materialnych. Gna swoją prędkością, która w przestrzeni jednorodnej nie ulega zmianie. Wytycza kierunek, który na nie za dużej odległości można porównać do prostej. Światło podlega grawitacji i jej bieg zakrzywia się. Być może w najmniejszych strukturach bytowych zatacza linię zamkniętą. Ta teza ma przed sobą jeszcze czas do odkrycia. Kto wie ile trzeba jeszcze czasu, aby to potwierdzić?

           Teza, że światło nie przejmuje prędkości swojego źródła była błędnie interpretowana przez niezrozumienie zjawiska. Badanie prędkości relatywistycznych z własnych układów odniesienia daje zawsze wyniki pozorne.

            Co ciekawe, każdy promień świetlny zachowuje się tak jakby przynależał do jednego światowego układu inercjalnego, którego nie można zakotwiczyć w żadnym punkcie przestrzeni. Promienie świetlne zachowują się tak jakby należały do innego Gospodarza, za nic mają przeróżne układy.  Jeżeli dodać, że poruszają się w próżni, bez podłoża nośnego  (bez eteru), to ich własności zdumiewają.  Newton (1642–1727) odkrył skład światła (barwy) białego. James Clerk Maxwell (1831–1879) jego naturę promienistą (falową), Albert Einstein (1879–1955) drugą jego naturę korpuskularną, Max Planck (1858–1947) postać kwantową. Kto wie, co jeszcze nauka wykryje w tej boskiej strzałce?

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          W XVII wieku fizyka była odbierana intuicyjnie, była opisowa. To Izaak Newton (1642–1727) stworzył podwaliny fizyki ilościowej, Wprowadził podstawy zasady dynamiki i prawo ciążenia. Za ich pomocą zjawiska fizyczne z tego obszaru dawały się przewidzieć, uporządkować i uzasadnić przyczynowością. Dopiero jak rozpoczęły się badania nad budową atomu jego osiągnięcia zaczęto kwestionować. Odkrycia Newtona z dziedziny optyki (teoria światła i barw) były tak rewolucyjne, że nie wszyscy naukowcy odebrali ją pozytywnie. Krytykiem Newtona był znany angielski przyrodnik Robert Hooke (1635–1703) ważna osobistość Royal Society. Oskarżał on Newtona o przywłaszczenie kilku jego odkryć naukowych. Newton gdy został prezesem Towarzystwa Królewskiego, z kolei zniszczył wiele prac i instrumentów wykonanych przez Hooke’a, w tym jego obrazy i podobizny. Bojąc się dalszej krytyki późno publikował swoje prace z  rachunku różniczkowego. Gdy Gottfried Leibniz (1646–1716) opublikował swoją pracę na temat rachunku różniczkowego Newton oskarżył z kolei  jego prace o plagiat. Zarzuty nigdy nie były udowodnione. Większość współczesnych naukowców uważa Newtona i Leibniza za jednakowo odpowiedzialnych za wynalezienie rachunku różniczkowego. Ten ambitny uczony na skutek prowadzonych sporów doczekał się załamania nerwowego.  Newton był wielki, a jednocześnie samotny.

         Współczesna fizyka odkryła, że w świecie subatomowych zachodzą zjawiska, które z przyczyn obiektywnych (brak precyzyjnej aparatury) były poza zasięgiem badań Newtona.

          Postać świata ma kilka obliczy. Badania Newtona dotyczyły poziomu zmysłowego, tego co jest dostrzegane zmysłami w warunkach zwyczajnych,  kataleptycznych (z odpowiedniej odległości, długo trwające, sprawdzane przez inne spostrzeżenia).

          Okazuje się, że istnieje jeszcze świat makroskopowy w skali kosmicznej i mikroświat w skali subatomowej. W nich zachodzą zjawiska, które potrzebują innego podejścia, teorii i innych narzędzi matematycznych.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Trudno mi o tym pisać, bo sam jestem ofiarą magii jaką jest religia. Otóż Bóg stwarzając Wszechświat nie narzucił człowiekowi  programu funkcjonowania religii, liturgii, kultu. To ludzie odczytując w swoich sumieniach fakt istnienia Boga chcieli tę mądrość jakoś usankcjonować. To co się rodziło spontanicznie nabrało charakteru doktrynalnego. Człowiek stworzył uzasadnienie swoich poczynań, opracował podstawy i narzucił liturgię. Stworzył ramy organizacyjne instytucji sakralnych, powołał szamanów, kapłanów.

          Jak pokazuje historia Bóg ma do tego stosunek raczej ambiwalentny. Obiekty sakralne niszczeją jak wszystkie inne obiekty materialne. Bóg przekazał idee swojego istnienia. Wyjaśnił przyczynę istnienia Wszechświata. Przekazał Prawdę obiektywną. To ludzie zrobili z religii narzędzie do celów przykładnych, ale jednocześnie z pobudek ludzkich stworzyli narzędzie nadzoru i dominacji nad innymi. Potrzeba sacrum, która istnieje w każdym człowieku spowodowała, że człowiek łatwo przyjął narzucone zasady, zakotwiczył je w swojej duszy i stał się ich niewolnikiem. I w tym tkwi trudność w sposobie myślenia i zachowania się człowieka. 

          Użyłem na wstępie słowo “magia” nie dlatego aby umniejszać rolę religii, która jest człowiekowi potrzebna, ale jako to coś, co wpływa na człowieka bardzo silnie i staje się jego naturą, predestynacją, wręcz osobowością. Próba wymazania w człowieku utartych trendów, myśli, przyzwyczajeń jest prawie niewykonalna. Np. jak ktoś ma zakodowaną konieczność uczestnictwa w rocznej spowiedzi, to przekazując, że jest to nadużycie Kościoła nie trafia. Przyzwyczajenia są silniejsze.

          Z tych powodów wiele osób oskarża kościół  o zbyt silną ingerencję w życie człowieka. Przy wolnej woli, która jest boskim darem i mają ją wszyscy wiele zarzutów nie jest sprawiedliwych. Należy zacząć od siebie, aby oczyścić się z zakotwiczonych przyzwyczajeń i na nowo odrodzić się, jak to proponuje Ewangelia (J 3,3; 2 Kor 5,17): “To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe“.

          Nie mam zamiaru nikomu narzucać całkowitego pozbycia się nabytych wartości. Pragnę tylko uczulić wszystkich, aby człowiek na tyle inteligentny, mógł sam dokonać u siebie “aggiornamento” aby stał się człowiekiem wolnym, bo tylko człowiek całkowicie wolny może prawdziwie kochać  i być na miarę zamysłu Bożego. 

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949