O życiu pisałem już wiele razy, ale nie poruszałem zagadnienia jego istoty. Co można o życiu napisać? Uznaje się , że życie to zjawisko, fenomen kojarzony z ożywieniem materii. Główną jego rolą jest reprodukcja. W dobie teorii dynamicznej życie należy spostrzegać szerzej od istnienia materii. Życie samo w sobie jest istnieniem, które może być przyczyną ożywienia natury materialnej, a także duchowej.

           Życie nie można łączyć tylko z rzeczywistością. To  fenomen łączony z transcendencją. Źródła życia należy poszukiwać z Bogu. Człowiek może go badać po okolicznościach, które mu towarzyszą.

Na pewno jest procesem przemiany energii (metabolizm). Towarzyszy mu fizjologia, czyli wegetacja (przemiany organiczne, chemiczne), ale i budowa, wzrost,  rozmnażanie się, regeneracja tkanek itp. 

          Generalnym podziałem jest życie biotyczne (roślinność) i biologiczne (zwierzęta). Zwierzęta cechuje zdolność do percepcji, instynktu i sfery rozwoju psychicznego. Na szczycie znajduje się człowiek, który jedyny ma zdolność do inteligentnego myślenia. Można to ująć stwierdzeniem, że wie, że istnieje. Centralnym źródłem jego inteligencji jest świadomość, którą można kojarzyć z ego, jaźnią i osobowością. Człowiek jak stworzenie osiągnął podobieństwo do Stwórcy. Przez przymioty rozeznania psychicznego, wiedzy moralnej i wiary człowiek doszedł do wniosku, że życie człowieka w sensie istnienia świadomości istnienia jest wieczne. Wiedza o tym fakcie pochodzi z wiary i ludzkich domysłów. Potwierdzeniem tego faktu odczytywane jest z darów wlanych, które każdy otrzymuje z chwilą narodzenia. W religiach judeo – chrześcijańskich można się posiłkować Pismem Świętym, który opisuje ten fakt przez natchnionych pisarzy, hagiografów i ewangelistów. Religie Wschodu przekazują swoją wiarę przez kult przodków.

          Filozoteizm wieczność ujmuje z racji logicznych. Gdyby nie istniałaby wieczność, to religie nie wnosiłyby żadnej wartości. Nie byłoby żadnego  sensu istnienia, nadziei i celu. Wszechświat byłby tylko chwilowym kaprysem rzeczywistości. Ostatnie zdanie niesie w sobie niedorzeczność myślową.

          Ponieważ, życie jest darem, to można mniemać, że zjawisko to dotyczy każdej formy życia. We wszechświecie jest miejsca tyle, że cały inwentarz  botaniczno – biologiczny znalazłby swoje miejsce. Można mieć nadzieję spotkania niegdyś ukochanych za życia zwierzaków.  Na ten temat brakuje wiedzy, a dostępne źródła  na ten temat milczą.

          Z pojęciem Stwórcy łączy się z doskonałość, a ona nie toleruje śmierci ani zła. Z tą nadzieją pozostaję.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Na onecie napisano: “Co arcybiskup Jędraszewski dostał za zgodę na drugi ślub kościelny? Kurski dorobił się potężnego grona przeciwników w PiS — nie tylko Morawieckiego. Część partii z dużym niesmakiem odbierała wyczyny pozaekranowe prezesa TVP — na czele z jego drugim kościelnym ślubem, po unieważnieniu pierwszego, trwającego niemal ćwierć wieku małżeństwa“. Jeżeli treść opisuje prawdę, to podważa etykę Kościoła katolickiego.

         Kościół broniąc interesów instytucji zapomina o dobru wiernych narzucając im swoją politykę i światopogląd. Prawda pozostaje jakby wygaszona, mniej ważna, bo uważa, że wszystko jest już ustalone i zdogmatyzowane.

        Głosy krytyki, nowatorskie są niezauważane. Na przykładzie Polski, hierarchia kościelna nic sobie nie robi z głosami krytyki. Oni mają patent na prawdę, wiedzą lepiej, co jest dobre dla wiernych. Kardynał Dziwisz jest tego przykładem. Nie ma on żadnej pokory wobec krytyki jego współpracy z papieżem Janem Pawłem II. To jego zachowanie rzuca cień na obraz papieża.

         Arogancję kapłanów widać na przykładzie ostatniej eksmisji księdza z klasztoru salezjanów. Trzeba było użyć siły, aby usunąć krnąbrnego księdza, który bronił swoich i tylko swoich racji. Jego siłą była garstka uwiedzionych, omotanych wiernych.

        Ostatnio daje się odczuć tzw. dyktatura Kościoła. Kościół jakby nie zauważa, że wszystko się zmienia, w tym także słowa. Dzisiaj potrzebna jest zmiana perspektywy wiary, od jej istoty po moralność. Dzisiaj trzeba inaczej spojrzeć na orientację seksualną, która jest faktem i wynika z dopustu bożego. Trzeba otoczyć ochroną ludzi “innych” cokolwiek by znaczyło to słowo. Oni też są dzieci bożymi i narodziły się do spełnienia bożych koncepcji.

        Teolodzy powinni poważnie zająć się z nową wizją fizyczności świata. Za słowami Berkeleya: “nie ma nic takiego jak świata materialny” trzeba podać nową wykładnię świata dynamicznego. Czy świat nie jest tylko ekspresją idei boskiego umysłu? Nauka przychodzi w sukurs w metafizycznej wizji świata. Trzeba się temu przyjrzeć i przełożyć na zrozumiały język wiernych.

         Czy nowa wizja świata domaga się innej moralności?  Dobra materialne jeszcze bardziej straciły na swojej wartości. Co za tym jest ważne w życiu? Jaką przyjąć postawę. Co jest dobre, a co złe?

          Według Kanta dyskusja o duszach, Bogu jest niefortunną iluzją dialektyczną. Ja dalej uważam, że można mówić o Bogu, Jego istocie  (metafizyce), bo sami jesteśmy z tej istoty, “substancji” stworzeni. Mówiąc o Bogu mówi się o nas. Poznając własną naturę poznaje się Boga.

    adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Od wielu lat prowadziłem czytelników drogą mojego poznania i poszukiwań Prawdy. Nie wiem na ile była to podróż interesująca dla innych. Dla mnie była sposobem na życie.  Czas na konkluzje.

          Głęboko w sercu noszę przekonanie, że Stwórca istnieje. Bez Niego nie można zrozumieć rzeczywistości, a przede wszystkim sensu istnienia. Nawet nie podejmuje dyskusji czy jest to Prawda, bo i tak nie ma pewnych dowodów poznawczych. Uwaga skupia się na odczuciach. To najtrudniej wytłumaczyć czytelnikom, ale czuję, że On Istnieje. Zachowuję wiele momentów z własnego życia w których odczuwałem Jego Opatrzność, Jego działania. To były bardzo radosne chwile.

         Kiedy czuje się ciężar swojej starczej słabości, to przychodzi pragnienie odpoczynku. Jest ono silniejsze niż inne pragnienia.  Może to i dobrze, bo nie odczuwa się lęku przed nieznanym.

         Podziwiam piękno Świata i jego konstrukcję. To majstersztyk. Rozumiem też niedoskonałość i konieczność istnienie zła na świecie, ale nie podoba mi się, że człowiek wystawiony jest na różne epistemologiczne wątpliwości, w tym wiary, które mogą wpływać na podejmowane decyzje. Niejawność Podmiotu wiary jest nawet irytująca. Jest pokusą do wszelakich spekulacji.

         Cieszę się, że mogłem poznawać poglądy innych ludzi. Jestem pod wrażeniem ich myśli i dociekań. Z drugiej strony wiem, że człowiek jest zdolny do wielkiego zła i podłości.

          Nie radzę sobie z losowymi przypadkami cierpienia niewinnych dzieci. Ubolewam, że niektórzy narażani są na inność, która zazwyczaj jest bolesna. Ciśnie się pytanie. Czemu to ma służyć?

          Nie jestem osamotniony w twierdzeniu, że najlepsze, co może spotkać człowieka w życiu to miłość szeroko rozumiana (do bliskiej osoby, dzieci, rodziny, przyjaciół). Jestem zwolennikiem miłosnego dotyku, bliskości i czułości. To może okazać się dziwne, bo w tej materii odczuwam wiele porażek i niezrozumienia.

          Być może spełnienie jest jeszcze przede mną.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Przyznaję się, że sam wypowiadałem się na temat par homoseksualnych wychowujące dzieci. Moja opinia była sceptyczna. Zastrzeżenia były uzasadniane dobrem dziecka, któremu należy zagwarantować ojca i matkę. Teraz po przemyśleniu uważam, że każdy człowiek (dowolnej orientacji) ma prawo do szczęścia i radości. Posiadanie i wychowywanie dzieci należy do tych dobrodziejstw ludzkich. Dzisiaj podważam własne wahania tezą: nie ma żadnych przesłanek, aby stwierdzać, że pary monogamiczne nie mogą wychować dzieci według zasad moralnych i w ich szczęściu. Wiele rodzin składają się np. z dwóch opiekunek: babci i matki np. wdowy. Wiele jest przypadków ojców, którym pomagają przyjaciele. Dom jest pełen mężczyzn.

        Zakładanie z góry, że pary monogamiczne źle wychowają dzieci jest bezzasadne i krzywdzące.

        Dzieci są istotami, które bardzo wcześnie stają się autonomiczne z własnym rozumem. Poprawnie wychowując można osiągnąć pozytywny rezultaty wychowania etycznego. Sposobów jest wiele. Dzieci trzeba uczulać na dobra uniwersalne. Brak ojca czy matki jest tylko trudnością do pokonania.

    adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

          Napiszę wprost. Nieszczęścia które dzieją się na Świecie są faktem: przykra starość, ciężkie życie, choroby, nie dają dowodów, aby uznać Bożą Opatrzność za realną. Z drugiej strony mówi się, że Bóg jest miłującym Ojcem pełnym Miłosierdzia. Jak poradzić sobie z tą sprzecznością?           

          Uważa się, że Boża Opatrzność jest wielką tajemnicą Boga. Tymczasem można ją w prosty sposób wytłumaczyć.  Przede wszystkim Opatrzność Boża polega na podtrzymywaniu życia w jego istnieniu i stałej jej opiece.  Bóg zapewnia każdemu wieczność. Każdy człowiek ma dar wolnej woli i może dokonywać własne wybory, nawet w odwróceniu się od Boga. Każdy zdrowy człowiek wyposażany jest w różne talenty, skłonności, upodobania. W każdym człowieku Bóg zaszczepia chęć Jego poszukiwania. Każdy może (jak chce) za życia zakosztować owoców nieba.

          Niejednokrotnie Bóg udziela pomocy: “Mojżesz odpowiedział ludowi: «Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać. Pan będzie walczył za was, a wy będziecie spokojni»” (Wj 14,13–14).

          Wielokrotnie Opatrzność Boża jest niezauważalna. Jest ona dyskretna. Kto się jej domaga musi spełnić warunek. Trzeba tego chcieć i wyrazić swoją wolę. Wystawianie Boga na próbę nie jest rozsądne. Bowiem można pragnąć rzeczy niemożliwych nawet dla Boga (np. znane paradoksy związane z Bogiem).  Wielokrotnie sukces Bożej Opatrzności polega na szerokiej współpracy człowieka z Stwórcą. Trzeba pomóc Bogu w spełnieniu naszych próśb, aby tym samym sobie pomóc i pomóc innych. Bóg i człowiek działają w tej samej jedności natury, ale “Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – wyrocznia Pana” (Iz 55,8).

          To co zsyła los jest scenariuszem, wyzwaniem do odegrania. Powodzeniem jest sposób odegrania swojej roli.  Bóg przyjął założenie losowości wydarzeń (aby życie nie był nudne). Ingerencja Boga do swoich założeń trzeba zaliczyć do cudownych wydarzeń, nie w materii cudu, ale że w ogóle się zdarzyło.  Dlatego często na katechezie mówi się, że Bóg “płacze nad ludzkim losem “: “Jezus zapłakał” (J 11,35) na wieść, że pochowano Łazarza.

          Ci którzy zostali przez los dotknięci mogą wykazać się przymiotami swojej natury i stawić czoło trudnościom. Kto wie, czy w końcowym bilansie nie otrzymają więcej niż ci, którzy za życia mieli łatwiej.

          Przez wielu nie jest to zrozumiałe. Mówią, Bóg wszystko może i dla Niego łatwo jest odwrócić ludzki los. Gdy na te słowa spojrzy się globalnie to odpowiedź nasunie się sama.

          W ekonomii Bożego zbawienia więcej liczy się kim się było za życia, niż co się miało. 

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

        Ogląd świata z poziomu obrazu dynamicznego wymaga iluminacji i zdolności dopatrzenia się innych pryncypium rzeczywistości. Dla niektórych może być niezrozumiałe stwierdzenie istnienia czegoś bez substancji, a tylko przez fakt działania. W rozumieniu może pomóc fakt, że sama energia jest tylko działaniem, a formę fali elektromagnetycznej (substancji falowej) przybiera tylko w sprzyjających warunkach. Energia która tylko jest narzędziem, ma dużo podobieństwa z Bogiem. Być może podobieństwo polega na tych samych paradygmatach. Bóg tchnął swoją moc w postaci energii. Znam osoby ze świata nauki którzy wprost utożsamiają Boga z energią.  Według mnie jest to nieuprawnione. Pisząc o tym nasuwa się stale pytanie kim jest Stwórca? Jego istnienie jest tak samo nieuchwytne przez człowieka jak teoria dynamiczna Świata. Religia monoteistyczna podaje, że istnieje jedna Przyczyna istnienia Świata. Czy samo słowo “Przyczyna” nie jest tożsame ze słowem “Bóg”. Wielu zgodzi się, że istnieje Przyczyna, więc podstawiając tylko inne słowo “Bóg” otrzymuje się stwierdzenie: Bóg istnieje.  W ludzkim rozumie byt istnienia domaga się jego obrazowania. Tu jest wielka dowolność. Każdy w swoim rozumie, według własnych zdolności abstrakcji, może sobie wygenerować obraz Boga. W moim rozumie słowo “tchnienie” też ma swój odpowiednik. Jestem wielkim fanem muzyki. Jej abstrakcyjny obraz bardzo pomaga mi w widzeniu Boga. Do sporządzenia obrazu Boga pomagają mi również inne zjawiska, np. szum przyrody,  dostrzegana dobroć, spojrzenie niewinnego bobasa, piękno przyrody, w sztuce malarskiej impresjonizm (który uwielbiam). Poza tym, odczuwam Jego obecność, do tego stopnia, że reaguję jak tracę chwilowo to odczuwanie. Magia towarzyszy człowiekowi i jest elementem wręcz koniecznym. Bóg staje się realnością dla tych, którzy Go poszukują. Nie wyobrażam sobie abym zatracił w sobie te imponderabilia. Szanuję inne odczucia i światopoglądy, ale dla mnie ateizm jest niezrozumiałym zubożeniem. Zresztą nie wierzę, aby tacy chodzili po świecie.                           Obraz Boga nie trudno w sobie wyobrazić. Trudniejsze jest poznanie i zaakceptowanie Jego przymiotów. Anzelm z Canterbury ( 1033–1109) wychodząc z pojęcia Absolutu rozumował tak. Gdyby istniało pojęcie tylko w naszych myślach, a nie miało swojego realnego istnienia to nie mógł być doskonały. To sprytne, ale ontologicznie wadliwe podejście (według jego krytyków) potwierdza, że Bóg w swojej doskonałości musi być osobą pozytywną. To krok do uznania Go kochającym Ojcem.

         Konfrontacja z życiem nie potwierdza powyższy tekst, ale będzie to przedmiotem innej wypowiedzi.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

        Słowo filozofia pochodzi  od Pitagorasa żyjącego w VI w. przed Chr. Pierwotnie miało sens dosłowny i oznaczało poszukiwanie, umiłowanie mądrości (filia – miłość, sofia – mądrość). Filozofia ma charakter spekulatywny (oparty na myśleniu abstrakcyjnym, nie opierającym się na doświadczeniu) i zajmuje się szerokim wachlarzem zagadnień – od przyrody po sprawy kulturowe i religijne. Wnosi wiele ciekawych myśli i spostrzeżeń, które pozwalają lepiej i pełniej badać naszą rzeczywistość. Martin Heidegger (1889–1976) uważał, że zadaniem filozofii jest stawianie pytań. W gruncie rzeczy ostatecznym celem filozofii jest poznanie Boga (Georg Wilhelm Friedrich Hegel).

        Moje zainteresowanie filozofią rozbudziło się w czasie studiów. Po latach, kiedy przyszło mi studiować teologię ciekawość jeszcze bardziej wzrosła do tej dziedziny nauki. Po studiach stała się moim narzędziem poznawczym. Dzisiaj mogę powiedzieć, że prawie każdy z poznanych filozofów przyczynił się do mojej propagowanej wiary rozumnej, którą nazwałem “filozoteizmem“. Każdy studiowany trend filozoficzny ubogacał moje patrzenie na świat. Umiłowana fizyka kwantowa dopełniła to, co rodziło się w sercu. Mogę przytoczyć piękne słowa Jan Pawła II napisane w encyklice Fides et Ratio (1998): “Wiara i rozum (fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. […] Nie ma więc powodu do jakiejkolwiek rywalizacji między rozumem a wiarą: rzeczywistości te wzajemnie się przenikają, każda zaś ma własną przestrzeń, w której się realizuje “. Te dwa skrzydła dopełniają się i są drogowskazami do poznania Prawdy.

         Na moich blogach przekazałem zebraną wiedzę filozoficzno – teologiczną. Niekiedy komentowałem podawane treści. To co napisałem jest moim światopoglądem. Ubogaciłem wiedzę i wzmocniłem wiarę. Być może ktoś  pokusi się aby moją drogę poznawczą uzupełnić, a może i poddać krytyce. Jestem otwarty na nowe spojrzenia, ale muszą być one rzetelnie zaprezentowane i przekonywujące.

        Kto śledził moje wykłady z historii filozofii ten może czuć się jej znawcą. Zawierają w sobie duży ładunek wykładów wysłuchanych na studiach teologicznych. Mają w sobie nutę chrześcijańską.

        Mój filozoteizm znany jest już wielu osobom ze świata nauki. Jest jeszcze za wcześnie, aby został poważnie dostrzeżony.  Pogląd świata dynamicznego wymaga wiedzy z fizyki kwantowej, a ona stanowi dla wielu barierę poznawczą.

Filozoteizm jest lekarstwem na obecny ogólny sceptycyzm poznawczy. Filozofia nadal pozostaje sposobem na poszukiwanie Prawdy.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

        Kiedy w Grecji w VII wieku przed Ch. pojawili się pierwsi mędrcy Żydzi tracili swoją ojczyznę.  W 722 roku przed Chr. państwo północne Izraela zostało zajęte przez Asyryjczyków, a w 598 Babilończycy zdobyli Jerozolimę i z ich terenów  wysiedlono w niewolę ich mieszkańców.

       Okres niewoli zdawałoby się był czasem straconym. Tymczasem w tym okresie nastąpił okres redakcji Tory. Ezdrasz – kapłan żydowski jest uznawany za głównego redaktora pierwszych pięciu ksiąg Biblii. Dzięki swoim prerogatywom miał znaczący wkład w skompletowaniu i zachowaniu tekstu Starego Testamentu.

De facto, hagiografowie i twórcy końcowej  redakcji ST nie są dobrze znani.

       Podobnie jak w Grecji z omawianego okresu brak zachowanych danych historycznych, tak i niewiele jest informacji o żydowskich twórcach. Jedno można powiedzieć. Budziły się myśli, które wpłynęły na dalszych rozwój nauk humanistycznych (filozofii, teologii). Głównym problemem jaki sobie stawiali uczeni był najgłębszy fundament  i  zasada Wszechświata. Interesowali się tym co było na początku i z jakiej przyczyny wszystko zaistniało. Grecy myśliciele szukali prawd w przyrodzie. Żydzi skupiali się na Stwórcy.

       Pogańscy myśliciele także doszukiwali się w swych wywodach wątków ezoterycznych. Np. Tales z Miletu (624–547 przed Chr.),  operował pojęciem duszy, ale to pojęcie kojarzył z właściwościami (elektrostatycznymi materii) które doświadczał pocierając bursztyn. Anaksymander z Miletu (ok. 609–547 przed Chr.), uczeń Talesa dostrzegał bezkres Wszechświata, tak jakby sugerował konieczność jego powstania. Podał myśl ewolucji. Twierdził, że zwierzęta lądowe wywodzą się od zwierząt morskich, a człowiek z niższych gatunków zwierząt. Sugerował zakrzywienie Ziemi. U starożytnych myślicieli widać niepokój poznania. U Żydów wzrastała wiara o nadprzyrodzonym powołaniu Świata do istnienia. Heraklit z Efezu (ok. 540–480 przed Chr.) dopatrywał się sensowności stworzonego Świata. Twierdził, że światem musi kierować jakiś rozum, który nazwał logosem.

          Intelekt ludzki doszedł do takiego rozwoju, że mógł zderzyć się z prawdą istnienia Świata. Żydzi odczytali Prawdę darem odczytywania Prawdy w swoich zakamarkach duszy. Grecy siłą swojego intelektu. Jedno poznanie nie wyklucza drugiego. Bóg prowadzi ludzi różnymi drogami. Grecy nie mogąc sobie dać rady z odpowiedzią na wiele pytań powołali cały panteon bogów do istnienia. Każdego obdarzyli jakąś odpowiedzialnością. Żydzi ciesząc się swoją wiarą zaniedbali rozwój nauk przyrodniczych.

           Z oglądu historycznego zaczął się interesujący okres epistemologiczny. Jezus Chrystus odsłonił nowe spojrzenie na Stwórcę. Skrytykował żydowski ogląd Boga karzącego i ujawnił Boga miłującego. Zderzenie dróg poznawczych nastąpiło z chwilą powstania chrześcijaństwa i jego asymilacji w kulturze łacińskiej. Droga do poznania Prawdy została szeroko otwarta.

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

        Stwórca jest Istotą, Osobą o naturze dynamicznej: “Jestem, który Jestem” (Wj 3,14). Istnieje poprzez działanie. “Bóg jest Procesem” (Neals D. Walsch); “Bóg nie istnieje i jest zawsze z tobą” (Brad Werner). Istoty inteligentne stworzone mogą Go poznać po skutkach Jego działania.  Jego dzieło stworzenia – Wszechświat ma tę samą naturę. Energia, narzędzie twórcze jest tak samo tajemnicze jak sam Stwórca.

Świat istnieje przez swoją naturę dynamiczną. Sam Stwórca jest Istotą nierozpoznawalną, bez struktury. Istnieje, bo odbiera się skutek Jego działania.  Świat jest jednością w swojej naturze. Bóg jest w nas, a my w Nim.

        Natura duchowa jest obrazem natury dynamicznej. Może być odbierana poprzez zdolność jaka jest zaprogramowana w ludzkim jesteście.  Świat, który się jawi (świat zmysłowy, materialny, rzeczywisty) jest wytworem energetycznym.  Sam Stwórca jest Istotą nierozpoznawalną, bez struktury. Istnieje, bo odbiera się skutek Jego działania.

         Natura duchowa jest ukryta w zakamarkach ludzkiej duszy. Nie każdy umie do niej sięgać. Do tego potrzeba pewnej wrażliwości, a przede wszystkim, trzeba mieć wolę. Ta trudność jest jakby zaprojektowana, aby wynikała z potrzeby serca i duszy. Dlatego mówi się, że Bóg się przed nami ukrywa, aby był przez człowieka stale poszukiwany. Pomiędzy Bogiem a stworzeniem pojawiła się swoista gra. Co chce osiągnąć Bóg swoją działalnością stwórczą można się tylko domyślać. Człowiek który otrzymał dar życia został jakby postawiony przed faktem dokonanym. Gdyby nie otrzymał oferty wieczności, to pomysł  Stwórcy byłby w ogóle nieatrakcyjny. Obiecana wieczność daje ludziom nadzieję istnienia. Oprócz istnienia wiecznego człowiek został wywyższony do dziedzictwa Bożego, a to prawie zrównuję go z Stwórcą.

          Bóg stworzył Świat, bo chciał Objawić swoje istnienie. Do tego teatru potrzebował widzów, odbiorców. Stworzył więc istotę inteligentną zdolną do Jego rozpoznania. Za tę “usługę”  wynagrodził człowieka swoim paradygmatem wieczności.

          Świat w swej istocie jest pusty. Istnieje dzięki zdolności percepcji. Wbrew oczekiwaniom uczonych nie ma w kosmosie podobnych istot (pogląd autora!).

         Sam człowiek jest stworzeniem podobny do świata zwierzęcego. To co go wyróżnia do wolna wola i inteligencja. Jednak Każda dobra myśl ma źródło w Bogu. W każdym człowieku jest Bóg który na skutek wysiłku woli czyni dobro. Dobro jest nie-bytem nadprzyrodzonym. Jest funkcjonałem, który może rozchodzić się w przestrzeni i czynić inne dobra. Podobnie szczęście jest działaniem, aktywnością (świadomości), a nie czymś statycznym.

          Dobro jest przyczyną, budulcem podtrzymywania Świata w jego istnieniu. Przez zaangażowanie ludzi dobrej woli w czynieniu dobra ludzie stają się pomocnikami, pracownikami Boga. “Wszystko co w świecie jest dobrego pochodzi od Boga” (Augustyn).

          Zarodek (płód) jest tylko nadzieją, że narodzi się człowiek. Aby narodził nowy człowiek trzeba, aby odbył się cały proces ewolucyjny w zarodku.

Aborcja jest zła bo obdziera z nadziei pojawienia się nowego człowieka, ale dopuszcza się ją w przyczyn zasadnych. Tylko kobieta może dysponować o życiu płodu. Ingerencja państwa powinna ograniczyć się do obrony życia narodzonego. W innym przypadku jest zbrodnią wobec kobiet!

           Na koniec zachęcam do mądrości wyrażonej w Nowym Testamencie: “Wszystko  badajcie,  a  co  szlachetne  –  zachowujcie (1 Tes 5,21); “I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32).

adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW

13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949

Filozoteizm wyznaje zasadę, że wraz z ilością dowodów poszlakowych przemawiających za jakąś tezą, wzrasta prawdopodobieństwo wiarygodności postawionej tezy.

Teologia obejmuje odczytywanie prawd objawionych przez Boga. Warto wiedzieć, że prawdy teologiczne można odczytywać niemalże z dowolnych tekstów (mitów, legend i własnych opracowań) napisanych przez człowieka. W każdym tekście mogą być ujawnione zamysły Boga. Mogą one pochodzić z natchnienia Bożego lub np. z objawień prywatnych.

Materia to coś, co posiada jedynie przypadłości materii, a w swej istocie jest zupełnie czymś innym. To co nazywa się substratem jest tylko zjawiskiem energetycznym. Odpowiednia struktura (postać – kłębek energetyczny) energii daje złudzenie substratu, i ona podlega zmysłom. Materii nie przysługuje osobne istnienie.

Pojęcia takie, jak: przestrzeń, krzywoprzestrzeń, czasoprzestrzeń są tylko instrumentami tłumaczenia zjawisk (zależności) modelowych, a nie zjawisk (obiektów) rzeczywistych.

Istoty duchowe należą do arsenału istnień emocjonalnych, gdzie rozpoznaniem nie jest substancja, lecz  ich działania. Istnienia bez podłoża bytowania można nazywać „nie-bytami”. W przypadku nie-bytów substrat jest nieznany (lub niekonieczny), a jego przypadłości istnieją własnym istnieniem. Nie-byt duchowy (transcendentny) można wykrywać w rzeczywistości realnej przez skutki jego działania.Nośnikiem informacji jego działania jest hipotetyczny „funkcjonał”. Podlega on interferencji (wzmocnieniu lub osłabieniu).

Bóg jest ideą bezwzględnie potrzebną, jest logiczną koniecznością. Dla wierzących jest Podmiotem wiary, dla ateistów hipotezą tłumaczącą. Wiedza o Bogu może pochodzić jedynie z obserwacji skutków Jego działań i ingerencji.

Trudno zgodzić się z dogmatem, że Bóg stworzył świat z niczego. Bóg nie jest magiem, który wyczarowuje rzeczy czarodziejską pałeczką.

Świat jest bardziej dynamiczny, niż ontologiczny.

Świat powstał przez tchnienie mocy Boga w postaci energii (I wielki cud Boga).

Świat jest stale podtrzymywany w swym istnieniu (II wielki cud Boga). Podobnego zdania byli Orygenes i św. Augustyn.

Życie jest tchnieniem Boga i wyrazem Jego koncepcji stwórczej wielki (III wielki cud Boga).

Człowiek nie jest zdolny wygenerować życia w żadnej postaci (dlatego nikomu nie udało się wytworzyć sztucznej krwi).

Bóg udziela swoją Łaskę wszystkim jednakowo.

Wiara jest Łaską, a uczynki mogą być jedynie dobrem.

Wola Ojca jest tożsama ze stanem Dobra Najwyższego (jako najlepsze rozwiązanie w danej sytuacji).         

Słuchanie Boga jest odczytywaniem stanu Prawdy. Prawda jest pewną «przestrzenią », w której zawarta jest wiedza o rzeczywistości realnej i boskiej.

Bóg nikogo nie karze, bo jest samą Miłością, która karać nie może (z definicji doskonałości).

Każde dobro, jakie czyni człowiek, jest w łańcuszku skutków i przyczyn zasługą Stwórcy. Jest niezależnie od rodzaju ludzkiego. Sam człowiek, bez Łaski Boga, nie jest zdolny do jej czynienia (pogląd z tradycji judeo–chrześcijańskiej).

Wszystkie Trzy Osoby boskie są takim samym Aktem działającym. Można więc powiedzieć, że Jezus jest Bogiem w sensie dynamicznym, a nie ontologicznym. Duch Święty jest emanacją duchową w Akcie działającym, pochodzącą od Ojca i Syna. 

Nawet ci, którzy Boga odrzucili otrzymają należną zapłatę za trudy, jakie musieli ponieść w życiu. Oni na Świat nie prosili się. Bóg o nich będzie pamiętał.

Bóg objawia się człowiekowi w jego wnętrzu, dlatego Boga należy szukać w sobie. Na zewnątrz można dostrzegać jedynie skutki Jego działania.

W Jezusie ukazany jest zamysł Boga dotyczący człowieka. Bóg przygotowywał ludzi do swojego Objawienia, a zarazem ujawnił kim tak naprawdę jest człowiek.

Mądrość Boga płynie strumieniem boskiej mocy przez duszę. Człowiek jest mądry nie dlatego, że jest udanym przypadkiem ewolucyjnym, ale że został wyposażony tą zdolnością  przez Stwórcę. Wiedzę się nabywa. Mądrość jest darem.

Trudno jest utrzymać tezę, że całe Pismo Święte było napisane pod natchnieniem. Filozoteizm uważa, że jedynie te części Pisma, które przekazują wiedzę o Bogu, Jego przesłania są święte. Reszta jest ludzkim przekazem (treści historycznych, mitów, legend, pieśni, poematów, psalmów) obarczonym ludzką niedoskonałością.

Przy dzisiejszej wiedzy i świadomości nie można dłużej operować pojęciami sprzed 6 tys. lat. Trzeba koniecznie zrewidować poglądy i na nowo zbudować doktrynę wiary. Wiara w Boga nie może być zachwiana. Bóg istnieje, trzeba tylko na nowo odczytać to, co Bóg chciał nam przekazać.

Być może niektóre teksty egipskie są najstarszymi, pozabiblijnymi proroctwami mesjańskimi.

Anioły są jedynie konceptualnym narzędziem Boga. Pogląd filozoteizmu, że anioły są jedynie figurami wykreowanymi w umyśle, automatycznie pozbawia szatana pochodzenia anielskiego. Zło (szatan) samo z siebie nie istnieje. Zło powstaje na skutek niewłaściwego działania.

Grzech pierworodny nie był jednym zdarzeniem, lecz wielowiekowym odchodzeniem od pierwotnej, doskonałej relacji, jaka była pomiędzy Bogiem a pierwszym uczłowieczeniem. Obejmował nie jednego człowieka, lecz ludzi.

Wiara jest Łaską, a uczynki mogą być tylko dobrem.

Bóg nie może łamać praw, które sam ustanowił.

Opowiadania o cudownych zdarzeniach, jakie przytrafiły się ludziom, choć niekiedy są przedmiotem ukrytych żartów, autor zawsze wysłuchuje z wiarą i przeświadczeniem, że były one dla opowiadających najprawdziwsze.

Dekalog jest streszczeniem i powtórzeniem praw naturalnych, jakimi Bóg obdarza każdego człowieka w momencie poczęcia.

Uniwersalizm jest konsekwencją monoteizmu. Jeden Bóg siłą rzeczy jest Bogiem wszystkich ludzi, jednej religii uniwersalnej. Bazą powinna być teofania, jaka realizuje się w każdym człowieku.

Filozoteizm krytycznie ustosunkowuje się do dogmatu Niepokalanego Poczęcia, ogłoszonego przez papieża Piusa IX w 1854 r., uważając, że byłby to dar niezasłużony za życia  i niezgodny z ekonomią zbawienia człowieka. Maryja była zwykłą kobietą. Zapewne to Bóg wybrał ją do godności Bożej rodzicielki. Swoją chwałę osiągnęła nie przez dary niezasłużone (nepotyzm Boży), ale przez swoją postawę i działalność. 

Pokłon mędrców ze wschodu ma znaczenie przede wszystkim teologiczne. Jezus ukazany jest jako Król wszystkich narodów, któremu przedstawiciele pogan złożyli hołd.

Gwiazda betlejemska jest znakiem dla wszystkich, nie tylko dla Izraelitów, przyjścia na świat Zbawiciela. Ma ona wymiar wyłącznie teologiczny. Nie należy doszukiwać się w niej specjalnie nowej gwiazdy w znaczeniu astronomicznym.

Jezus urodził się jak każdy zwykły człowiek. Na krzyżu umarł Człowiek i dopiero z chwilą Jego śmierci nastąpiło pełne Wcielenie i Uwielbienie. Natura ludzka i boska w Chrystusie zespoliła się w jeden Akt działający.

Bóg przyjął Ofiarę Jezusa i uczynił ją skuteczną.

Opis Zwiastowania w Ewangelii Łukasza jest bardzo piękny i ma wymiar jedynie teologiczny, a nie historiograficzny.

Kuszenie Jezusa jest literackim obrazem mającym  jedynie wyraz dydaktyczny i symboliczny.

Można powiedzieć, że Jezus jest Bogiem w sensie dynamicznym, a nie ontologicznym. Ujęcie Trójcy Świętej jako jednego Aktu działającego (Miłości) w trzech Osobach (bytach) jest rozumowo bliższe logice.

Według filozoteizmu piekło jest jedynie daleką odległością duchową (stanem) od Boga.

Ciało uwielbione powinno być w idealnym stanie, stąd nie może być mapą śladów życiowych zmagań.

Być może obserwowane zjawiska samospalania się ciał ludzkich, bez przyczyn zewnętrznych, mają wytłumaczenie w niekontrolowanych procesach jądrowych (zimne fuzje), jakie zachodzą w organizmach ludzkich.

Kościół jest znakiem sprzeciwu sam w sobie. Z jednej strony głosi najpiękniejsze idee, a z drugiej, przez pychę, ujawnia najgorsze ludzkie słabości.

Poprzez postęp techniczny Bóg uwrażliwia ludzi do szukania nowych rozwiązań i nowego dochodzenia do Prawdy.

Wszelakie dobra (pieniądz, rozkosz, ambicje) są wtedy szkodliwe jak są pożądane same dla siebie.

    adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633  https://zrzutka.pl/z/pawel1949