Evangile selon s. Luc 28 i tłumaczenie

             Chez l’homme, il ya des réflexes datant des jours de assez primitif, consistant dans le fait que quand il n’y a pas d’arguments verbaux usage de la force physique (pacifique). Un exemple d’un tel comportement montre La pericope Mauvais accueil des samaritains (inhospitalière Samaritains) (Luc 9:52–55). Les étudiants furieux: Voyant cela, les disciples Jacques et Jean dirent: Seigneur, veux-tu que nous commandions que le feu descende du ciel et les consume? (Luc 9:54) ? Jésus, résistant aux mauvaises émotions, a ordonné de faire quelque chose. Avec les disciples sont allés dans un autre village. Le comportement de Jésus était universelle et intemporelle. Il est de comprendre, assimiler et les imiter. Il convient de noter que ses réactions à divers événements sont souvent inhabituel et surprenant. Certains qu’à plus long terme sera comprise et appréciée[1].

          Dans la péricope Exigences de Jésus à propos de trois vocations (en bible polonaise Trois disciples de Jésus) (Luc 9:57–62) est représentée une scène dans un certain sens opposé à la conduite humaine dans la vie. Jésus dit: Laisse les morts ensevelir leurs morts; et toi, va annoncer le royaume de Dieu (Luc 9:60). Pour ne pas détériorer les paroles de Jésus que vous devez faire attention aux circonstances de l’expression. Si un homme demande à Jésus (Dieu), toutes les autres choses ne devraient pas d’importance. L’importance du moment et la majesté du Seigneur font et la réponse devrait être dépourvu de détails, pas pertinent dans ce cas. Bien sûr, chaque pensent humainement je dois concilier le bien et l’utile, il doit enterrer un parent, et puis aller faire de grandes choses. La péricope enseigne que pour un homme, rien est aussi importante que les impératifs (commandes) notre Père céleste. Les paroles de Jésus: Suis-moi (Luc 9:59) appliquent à tous. Pensez à la façon dont les impératifs sont remplies par les fidèles? L’impératif de Jésus est clair et devrait être la conscience impérative. Il veut amener les gens. Il peut faire confiance.

          L’impératif absolu de Jésus est nouvelle regarder la religion. Quand Élie invoqué Élisée, il lui dit: Laisse-moi embrasser mon père et ma mère, et je te suivrai (1 Rois 19:20). Elie dit: Va, et reviens; car pense à ce que je t’ai fait. Après s’être éloigné d’Élie, il revint prendre une paire de boeufs, qu’il offrit en sacrifice; avec l’attelage des boeufs, il fit cuire leur chair, et la donna à manger au peuple. Puis il se leva, suivit Élie, et fut à son service (1 Rois 19:20–21). Typiquement, les enseignements de Jésus effacés le Dieu de mniemania Grand et Législateur cruel. Ici, au contraire. Rigueur de Jésus est sévère. Jésus touche l’essence des choses. Juifs regardaient à travers le prisme des intérêts humains.

          Voilà ce que je préfère dans la religion chrétienne est la tolérance de la foi. Jésus envoie ses disciples en mission, mais leur enseigne, mais si vous entrez dans une ville et que vous ne vous recevez, allez dans ses rues … (Luc 10:10). La foi imposée est un malentendu. Il faut accepter la raison, le cœur et volontiers. Cette attitude vous permet de garder la dignité de l’homme à l’autodétermination. Plusieurs fois, je donné ce mot que je suis opposé à toutes les commandes et les interdictions. Je me sens mal lorsque l’homme pendu sans interruption épée justice humaine imparfaite. En revanche, je suis un partisan de la rigueur conscience. On doit avoir une connaissance et une compréhension de ce qui est bon et ce qui est mauvais. Parce que la nature humaine est entachée de faiblesses, un sentiment de bien et le mal peut subir une anesthésie. Sachant cela, vous devez faire un effort pour apprendre le mieux, plus sage. Humilité à cet égard est le plus souhaitable. Un homme peut se tromper. Il apprend toute la vie.


[1] Je dois avouer que ce sont précisément de cette manière cognitive né en moi un grand amour pour Jésus.

Tłumaczenie

          W człowieku istnieją odruchy pochodzące jeszcze z czasów dość prymitywnych, polegające na tym, że gdy zabraknie argumentów słownych (pokojowych) używa  siły fizycznej. Przykład takich zachowań pokazuje perykopa Niegościnni Samarytanie (Łk 9,51–55). Samarytanie nie przyjęli Jezusa i uczniów tylko dlatego, że zdążał do Jerozolimy. Uczniowie unieśli się gniewem: Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?» (Łk 9,54). Jezus, odporny na złe emocje, zakazał czynić cokolwiek. Wraz z uczniami udał się do innego miasteczka. Zachowania Jezusa były uniwersalne i ponadczasowe. Warto je zrozumieć, przyswoić sobie i je naśladować. Należy zwrócić uwagę, że Jego reakcje na różne zdarzenia są często niezwyczajne i zaskakujące. Niektóre dopiero w dalszej perspektywie czasowej będą zrozumiałe i docenione[1].

          W perykopie Trzej naśladowcy Jezusa (Łk 9,57–62) pokazana jest scena, w pewnym sensie przeciwna ludzkiemu postępowania w życiu.  Jezus mówi: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże (Łk 9,60). Aby nie ulec zgorszeniu słowami Jezusa trzeba zwrócić uwagę na okoliczności wypowiedzi. Jeżeli do człowieka zwraca się sam Jezus (Bóg), to wszystkie inne rzeczy nie powinny mieć znaczenia. Doniosłość chwili i majestat Pana powodują, że i odpowiedź powinna być pozbawiona szczegółów, niemających znaczenia w sprawie. Oczywiście, każdy po ludzku pomyśli, że musi pogodzić dobro z pożytecznym, musi pochować krewnego, a potem pójść czynić rzeczy wielkie. Perykopa poucza, że dla człowieka nic nie jest tak ważne jak imperatywy (polecenia) Ojca Niebieskiego. Słowa Jezusa: Pójdź za Mną (Łk 9,59) odnoszą się do wszystkich. Proszę pomyśleć, na ile imperatywy są spełniane przez wiernych? Imperatyw Jezusa jest jednoznaczny i powinien być nakazem sumienia. On chce prowadzić ludzi. Jemu można zaufać.

          Bezwzględny imperatyw Jezusa jest nowym spojrzeniem religijnym. Kiedy Eliasz powoływał Elizeusza, ten rzekł mu: Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą (1 Krl 19,20). Eliasz odpowiedział: «Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?» Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą (1 Krl 19,20–21). Zazwyczaj nauki Jezusa oczyszczały Boga z mniemania Wielkiego i okrutnego Prawodawcy. Tu przeciwnie. Rygoryzm Jezusa jest surowszy. Jezus dotyka istoty rzeczy. Żydzi patrzyli przez pryzmat ludzkich interesów.

          To, co najbardziej podoba mi się w religii chrześcijańskiej to tolerancja wiary. Jezus wysyła uczniów na misje, ale poucza ich: Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice… (Łk 10,10). Wiara narzucana jest nieporozumieniem. Musi być ona przyjęta rozumem, sercem i z własnej woli. Taka postawa pozwala zachować godność człowieka do samostanowienia. Już wielokrotnie dawałem temu wyraz, że jestem przeciwny wszystkim nakazom i zakazom. Źle się czuję, gdy nad człowiekiem wisi bez przerwy miecz wadliwej ludzkiej sprawiedliwości. Natomiast jestem zwolennikiem rygoru sumienia. Trzeba mieć wiedzę i rozeznanie, co jest dobre, a co złe. Ponieważ natura ludzka jest skażona słabościami, poczucie dobra i zła może ulegać uśpieniu. Wiedząc o tym, trzeba wykonać wysiłek, aby uczyć się od lepszych, mądrzejszych. Pokora w tym względzie jest najbardziej wskazana. Człowiek może się mylić. Uczy się całe życie.


[1] Mus1zę wyznać, że właśnie tą drogą poznawczą rodziła się u mnie wielka miłość do Jezusa.

Evangile selon s. Luc 27 i tłumaczenie

          Dans la péricope Conditions de suivre Jésus (Luc 9:22–27)  auteur  donne déterminants de la suite du Christ. On doit apprendre d’eux. Si quelqu’un veut venir après moi, qu’il renonce à lui-même (Luc 9:23). Un homme doit connaître ses faiblesses. On doit leur opposer. Il est pas facile,  et même difficile. Pour renoncer à leurs habitudes qui ont existé dans le subconscient. Certains sont déjà réflexe inconditionnel. On doit ouvrir à d’autres valeurs. Jésus dit: il me suive (Luc 9:23). Facile à dire. Jésus a été axée sur le bien d’autrui. D’autre part, il suggère qu’il faut ne pas rejeter sa propre croix. Même plus difficile à porter sa croix et fonctionner simultanément pour le bien des autres. Propre croix est de donner destin. Il n’y a rien à se vanter. Il faut les difficultés surmonter et ne pas leur donner trop d’importance. Les souffrances acceptée ont sens. Ils génèrent de bons (fonctionnelles), qui offraient, ils font de grandes choses. Si il n’y a pas d’acheteurs, il faut les offrir à Dieu qu’il l’a utilisé pour les plus nécessiteux. Jésus dit:  Car celui qui voudra sauver sa vie la perdra`(Luc 9:24). Remarquable est l’espoir pour l’avenir. Les souffrances offerts sont inclus dans les souffrances de Jésus qui font sens rédempteur. Il encourage tout le monde à se joindre à ces actes (racheter). Quoi de plus merveilleux? Une personne ordinaire peut atteindre après un tel honneur! La grandeur de l’homme réside dans le fait que tout le monde, même les plus pauvres, malades et les faibles peuvent faire beaucoup. Avec cette prise de conscience, qu’on ne vous aimez pas Jésus.

         La péricopes Transfiguration de Jésus (Luc 9:28–36; Matthieu 17:1–8; Marc ,2-8) est une anticipation (ce que l’avenir) la gloire de Jésus. L’aspect de son visage a été changé et ses vêtements devinrent d’une blancheur éblouissante (Luc 09:29). Il est un signe que les visages humains le corps glorifiés changent. Sur le visage apparaît joie surnaturelle. Vêtements blanc éblouissant se traduira par une pureté et de l’immortalité de l’âme. Avec le nuage de Dieu a témoigné que Jésus était Dieu Chosen One: Ceci est mon Fils bien-aimé, écoutez-le (Lc 9,35).

          Dans la guérison de péricope Suivante épileptique (Luc 9:37_43), Jésus guérit les malades. S’il vous plaît noter le titre. La parole est la guérison de l’épilepsie, alors que le texte est dit à Jésus menaça l’esprit impur de quitter le corps du garçon. Ainsi, l’éditeur de l’Evangile a rappelé que l’esprit impur est rien, mais une maladie. Le contenu de ce passage peut être une confirmation de la thèse que Satan ne existe pas ontologiquement comme une entité séparée.

          De même, comme dans d’autres prévisionnistes Luc placé deuxième annonce de la Passion (Luc 9:43b-45) avec un triste reflet: «Fils de l’homme doit être livré entre les mains des hommes.” Mais ils ne comprirent pas cette parole; il a été caché pour eux, afin qu’il ne comprenait pas, et ils avaient peur de lui demander pour elle (Luc 9 :45). Simple message de Jésus, à propos de son avenir immédiat est inconcevable pour les étudiants. Ils méditent dans votre cœur et vous poser des questions. Pourquoi Jésus, le Fils de Dieu, il ne peut pas profiter de la puissance de son propre père? Pourquoi le Père, qui est Dieu, et non pas ses propres sauvetages Fils de la mort? Les disciples ne comprenaient pas que Jésus choisit volontairement la croix. Dieu le Père ne peut pas s’opposer à la volonté de l’homme. Le libre arbitre est un don de Dieu et inconditionnel de appartient exclusivement à l’homme. Les étudiants ont leurs propres désirs. Chaque rêvait d’une carrière dans l’administration de l’état libéré. Ils croyaient que leur maître ne doit vaincre l’envahisseur. L’auteur de l’Évangile présente dictons courts de Jésus, il a écrit le premier auteur du texte. Limité à présenter cette partie de la déclaration de l’enseignant qui parle de confiance sur le modèle de confiance inconditionnelle de l’enfant. Cette déclaration doit être reçu comme une métaphore. De même, une version abrégée des paroles de Jésus (Luc 9:49–-50) sur la guérison des malades par d’autres guérisseurs, pas liée à sa mission. Il ne voit rien de mal à cela, tant qu’ils le font au nom de Dieu. Autrement dit, ils ne pas utiliser la magie, mais la puissance de Dieu.

Tłumaczenie

          W perykopie Warunki naśladowania Jezusa (Łk 9,22–27) autor podaje wyznaczniki podążania za Chrystusem. Warto się z nimi zapoznać. Kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie (Łk 9,23). Człowiek powinien znać swoje słabości. Trzeba się im przeciwstawić. Nie jest to łatwe, a nawet trudne zrezygnować ze swoich zwyczajów, które działają już w podświadomości. Niektóre są już odruchem bezwarunkowym. Trzeba otworzyć się na inne wartości. Jezus mówi: Mnie naśladujcie (Łk 9,23). Łatwo powiedzieć. Jezus był nastawiony na dobro drugiego człowieka. Z drugiej strony podpowiada, że trzeba nie odrzucać własnego krzyża. Jeszcze trudniej nosić swój krzyż i działać jednocześnie dla dobra innych. Własny krzyż jest z nadania losu. Nie ma się czym chwalić. Trzeba trudności pokonywać i nie nadawać im za dużej rangi. Cierpienia przyjmowane wolą (wolistyczne) mają sens. Generują dobro (funkcjonały), które ofiarowane, czynią rzeczy wielkie. Jeżeli brak odbiorców, należy ofiarować je Bogu, aby On wykorzystał je dla dobra najbardziej potrzebujących. Jezus mówi: kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa (Łk 9,24). Niezwykła to nadzieja na przyszłość. Cierpienia ofiarowane włączane są do cierpień Jezusa, które mają sens Odkupieńczy. Jezus zachęca każdego do przyłączenia się do tych aktów (odkupieńczych). Czy może być coś wspanialszego? Zwykły człowiek może sięgnąć po taki zaszczyt! Wielkość człowieka polega na tym, że każdy, nawet najbiedniejszy, chory i słaby może zrobić tak wiele. Mając taką świadomość, jak nie kochać Jezusa.

@

          Perykopa Przemienienie Jezusa (Łk 9,28–36; Mt 17,1–8; Mk 9,2–8) jest antycypacją (tego, co przyszłe) chwały Jezusa. Wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe (Łk 9,29).  To znak, że w ciele uwielbionym oblicza ludzkie zmienią się. Na twarzy pojawi się radość nadprzyrodzona. Lśniąco białe odzienie będzie świadczyło o czystości i nieskazitelności duszy. Z obłoku Bóg poświadczył, że Jezus był Wybrańcem Boga: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie (Łk 9,35).

          W dalszej perykopie Uzdrowienie epileptyka (Łk 9,37–43) Jezus uzdrawia chorego. Proszę zwrócić uwagę na tytuł. Mowa jest o uzdrowieniu epileptyka, natomiast w tekście mówi się: Jezus rozkazał surowo duchowi nieczystemu opuścić ciało chłopca. Tak więc redaktor Ewangelii skojarzył, że duch nieczysty to nic innego jak choroba. Treść tej perykopy może stanowić potwierdzenie tezy, że szatan nie istnieje ontologicznie jako samodzielna istota.

           Podobnie, jak u innych synoptyków Łukasz umieszcza perykopę Druga zapowiedź męki (Łk 9,43b–45) ze smutną refleksją: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi.» Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie (Łk 9,45). Prosty przekaz Jezusa, o najbliższej swojej przyszłości, jest niepojęty dla uczniów. Rozważali w swoim sercu i zadawali sobie pytania. Dlaczego Jezus, Syn Boży, nie może skorzystać z mocy własnego Ojca? Dlaczego Ojciec, który jest Bogiem, nie ratuje własnego Syna od śmierci? Uczniowie nie rozumieli, że Jezus z własnej woli wybiera krzyż. Bóg Ojciec nie może sprzeciwić się woli Człowieka. Wolna wola jest darem bezwarunkowym Boga i należy wyłącznie do człowieka. Uczniowie mieli własne pragnienia. Każdemu marzyła się kariera w administracji wyzwolonego państwa. Uważali, że ich Mistrz musi tylko pokonać okupanta. Autor Ewangelii przedstawia skrót wypowiedzi Jezusa, jak napisał to pierwszy autor tekstu. Ograniczył się do przedstawienia tej części wypowiedzi Nauczyciela, która mówi o zaufaniu na wzór bezwarunkowego zaufania dziecka. Wypowiedź tę należy odbierać jako pewną metaforę. Podobnie przedstawiona jest skrócona wersja wypowiedzi Jezusa (Łk 9,49–50) na temat uzdrawiania chorych przez innych uzdrowicieli, niezwiązanych z Jego misją. Jezus nie widzi w tym nic złego, o ile czynią to w imię Boga. Znaczy to, że nie korzystają z magii, lecz mocy Boga.

Evangile selon s. Luc 26 i tłumaczenie

          Les gens attendaient chef, qui retourne sa liberté. Dieu attendait Fils, qui ont été révélé aux choses de Dieu, et Jésus voulait montrer qui est l’homme et ce qu’il est capable. Peut-être que sans Jésus je devais sans doute un homme venait à découvrir qui il est vraiment. Ce ne sont plus nécessaires. Jésus a sur les autres. On peut se demander ce qu’il a montré Jésus qui est si important? L’homme est une créature qui a l’instinct de la peur. Ceci est ce qui peut arriver à un être vivant, il est en fin de vie. Pour les animaux que fin absolue parce qu’ils ont pas de racine en eux-mêmes immortel (l’esprit). Immortalité humaine est simplement signalé dans l’Écriture. L’homme avait le droit de craindre pour sa vie. Jésus a montré et prouvé l’immortalité de l’acte humain de la résurrection. Bien que les éléments de preuve qu’il a donné quelques-uns, il est resté une trace historique dans la forme d’un transfert de témoins. Oui, il appartient au domaine de la foi, mais il a été encouragé cela. Jésus a prouvé l’immortalité de l’homme, et il a montré sa grandeur et sa dignité. L’immortalité est un attribut de Dieu. Ainsi, chaque personne a reçu les mêmes attributs.

          Jésus a vaincu la peur, et ainsi montré pour ce qui allait devenir un homme. Intention sacrifice de la Croix est basé sur l’amour pour un autre être humain. La souffrance et la mort du Fils de l’homme a été intentionnelle. Il l’a fait pour sauver les pécheurs et leur donner le salut éternel. Le sacrifice de Jésus nettoyé les âmes des habitudes et des mauvaises habitudes (force d’action en raison de par exemple. Anger) qui sont nés comme le péché originel. Les péchés de causes que l’âme humaine, si la nature immortelle est mutilé faible et sujette au péché. Le sacrifice de Jésus restaure l’âme à son état original de la perfection. Après la mort des âmes ne peut plus pécher, et cela est le mérite de Jésus. Sans le pouvoir de racheter l’âme humaine ne serait pas suffisante à elle seule pour nettoyer et restaurer l’état original de la perfection. Il a dû faire quelqu’un qui a été élevé à un niveau plus élevé (de Dieu), qui a établi l’existence humaine. Jésus a reçu du Père de sa gloire dans l’acte de la course. La puissance qui en résulte a contribué à rendre cette rédemption extraordinaire. Le fait est que cette puissance extraordinaire ne fonctionnait que quand Jésus a été exalté, parce que Jésus était le premier homme. On pourrait se demander, ce qui serait arrivé si Jésus était? Comme l’a écrit, Dieu a été «surpris» les fruits de volonté libre, qu’il donnait aux gens. Peut-être par amour pour un autre acte rédempteur de ses créatures[1]. Ceci est un autre rachat serait tout aussi efficace, mais le plus important, il serait sans intervention humaine. Jésus a le mérite revient à l’homme. Dieu a affirmé le sacrifice de Jésus-Man et fait efficace.

          Jésus a attaché une vraie vie avec le surnaturel. Il est l’icône de la divine et humaine. Son rôle a l’idée elle-même. Rudolf Bultmann (1884–1976 théologien luthérien), croit que le personnage historique de Jésus n’a pas la foi de l’Église primitive aucune signification constitutive: Qu’est-il arrivé dans le cœur de Jésus ne savent pas et ne veulent pas savoir. Une telle position, je pense que, dans un sens de l’attaque de la vérité historique. Si aucune Jésus historique, il ne serait pas l’évangile ou les Écritures du Nouveau Testament. Spirytualizacja Christ est un pas dangereux vers l’existentialisme Heidegger (Être et Temps, Ger. Sein und Zeit, 1927), ce qui conduit à l’image incomplète et fausse du Christ. Soulfulness du Christ est un pas dangereux vers l’existentialisme Heidegger (Être et Temps, Ger. Sein und Zeit, 1927), ce qui conduit à l’image incomplète et fausse du Christ. Rudolf Bultmann implique les origines du christianisme et la gnose (une forme de conscience religieuse). Les gnostiques proclament l’existence hermétique vérité cachée. Et ils parlent de la détermination collective de l’homme par Dieu.


[1] Une opinion similaire est Don. prof. Mariusz Rosik: Dieu rachète à cause de son amour pour les gens. Mais le rachat d’une manière dans laquelle elle a été faite, qui est à dire à travers sa Passion et de la mort, il n’a pas été nécessaire. Dieu aurait pu choisir d’autres moyens de rédemption. Et parce qu’il a choisi la croix, elle est due à l’excellence du travail, qu’il se proposait – autant que possible pour obtenir près des gens imprégnés dans la souffrance (sur la coupe, Ed TUM, Wroclaw 2006, p 46..)..

Tłumaczenie

          Lud oczekiwał wodza, który zwróci im wolność. Bóg oczekiwał Syna, aby objawiły się sprawy Boże, a Jezus pragnął pokazać kim jest człowiek i do czego jest zdolny. Być może bez Jezusa pewnie kiedyś człowiek odkryłby kim jest naprawdę. Nie ma już takiej potrzeby. Jezus zrobił to już za innych. Ktoś zapyta, co takiego pokazał Jezus, że jest to tak ważne? Człowiek jest stworzeniem, które ma w sobie instynkt lęku. To, co może spotkać istotę żyjącą, to koniec życia. Dla zwierząt to koniec absolutny, bo nie mają w sobie pierwiastka nieśmiertelnego (ducha). Nieśmiertelność człowieka jest skromnie zasygnalizowana w Piśmie świętym. Człowiek miał prawo lękać się o swoje życie. Jezus pokazał i udowodnił nieśmiertelność człowieka aktem zmartwychwstania. Choć dowód dał nielicznym, to pozostał ślad historyczny w formie przekazu świadków. Owszem, należy do sfery wiary, ale została ona podbudowana faktem. Jezus udowodnił nieśmiertelność człowieka, a przez to pokazał jego wielkość i godność. Nieśmiertelność jest atrybutem Boga. Tym samym każdy człowiek otrzymał takie same atrybuty.

          Jezus pokonał lęk, a więc pokazał na co stać człowieka. Intencja ofiary krzyża oparta jest na miłości do drugiego człowieka. Cierpienie i śmierć Syna Człowieczego były intencjonalne. On to uczynił, aby wybawić grzeszników i zapewnić im zbawienie wieczne. Ofiara Jezusa oczyściła dusze z nałogów i złych nawyków (działania siłowe na skutek np. gniewu), które narodziły się jako grzech pierworodny. Grzechy powodują, że dusza ludzka, mimo natury nieśmiertelnej, jest okaleczona słabością i podatna na grzech. Ofiara Jezusa przywraca duszy jej pierwotny stan doskonałości. Po śmierci dusze nie będą już zdolne do grzechu, i to jest właśnie zasługą Jezusa. Bez mocy odkupieńczej, dusza ludzka nie byłaby w stanie sama się oczyścić i przywrócić pierwotny stan doskonałości. Musiał to uczynić Ktoś, kto został wyniesiony na poziom wyższy (Boga), z którego powołano człowieka do istnienia. Jezus otrzymał od Ojca Jego Chwałę w Akcie działającym. Otrzymana moc pozwoliła dokonać tego niezwykłego Odkupienia. Faktem jest, że ta niezwykła moc zadziałała dopiero wtedy, gdy Jezus został wywyższony, ponieważ Jezus najpierw był Człowiekiem. Ktoś zapyta, a co by było, gdyby Jezusa nie było? Jak kiedyś pisałem, Bóg był „zaskoczony” owocami wolnej woli, którą sam udzielił ludziom. Być może z miłości do swoich stworzeń sprawiłby inny akt Odkupieńczy[1]. To inne Odkupienie byłoby równie skuteczne, ale co ważne, byłoby bez udziału człowieka. Jezus sprawił, że zasługa leży po stronie człowieka. Bóg afirmował Ofiarę Jezusa-Człowieka i uczynił ją skuteczną.

          Jezus związał życie rzeczywiste z nadprzyrodzonym. Jest Ikoną tego, co boskie i ludzkie. Jego rola stała się ideą samą w sobie.  Rudolf Bultmann (1884–1976 teolog ewangelicki), uważał, że historyczna postać Jezusa nie posiada dla wiary pierwotnego Kościoła żadnego konstytutywnego znaczenia: Co się działo w Jezusowym sercu tego nie wiem i nie chcę wiedzieć. Takie stanowisko uważam w pewnym sensie za zamach na prawdę historyczną. Gdyby nie Jezus historyczny, nie byłoby Ewangelii ani Pism Nowego Testamentu. Spirytualizacja Chrystusa jest niebezpiecznym krokiem w kierunku egzystencjalizmu Heideggera (Bycie i czas, niem. Sein und Zeit, 1927), która prowadzi do niepełnego i fałszywego obrazu Chrystusa. Rudolf Bultmann wiąże początki chrześcijaństwa z gnozą (forma świadomości religijnej). Gnostycy głoszą istnienie prawdy hermetycznej, ukrytej. Mówią też o zdeterminowaniu człowieka przez Boga.


[1] Podobnego zdania jest ks. prof. Mariusz Rosik: Bóg dokonuje odkupienia ze względu na swą miłość do ludzi. Jednak odkupienie w taki sposób, w jaki zostało dokonane, to znaczy przez mękę i śmierć, nie było konieczne. Bóg mógł wybrać inny środek odkupienia. A ponieważ wybrał krzyż, to ze względu na doskonałość dzieła, które zamierzył – aby jak najpełniej zbliżyć się do ludzi pogrążonych w cierpieniu (Na granicy światła, Wyd. TUM, Wrocław 2006, s. 46).

Evangile selon s. Luc 25 i tłumaczenie

        Luc utilise plus large que marque “Messie”, les termes «Messie de Dieu” (Lc 9:20). Toutefois, le titre de cette aggrave encore la phrase Matthieu, “Fils du Dieu vivant”. Vous pouvez en tirer la conclusion que le sujet du messianisme en ces jours était pas clair ou lumineux. Sans surprise les derniers mots péricope : Jésus leur recommanda sévèrement de ne le dire à personne (Luc 09:21).

          Jésus at-il savait que son avenir céleste? Tout semble l’indiquer. Situation? Il a lu l’esprit de Dieu qui se révèle dans son Père, et d’être un moyen de comprendre l’être humain. La révélation du Père en lui-même implique la divulgation de ses attributs divins, pas entièrement compris à ce moment. Jésus, comme un homme, divulguer le total de la personne humaine en tant que créature de spécial et souligné par le Créateur. Unicité humaine réside dans le fait qu’il porte le caractère de Dieu. Ainsi, il est immortel comme le Père. Les enfants acquièrent des traits de leurs parents. L’homme est un être presque parfait[1].

          Il vaut la peine de prendre le temps de méditer et de se plonger dans le sujet de combien l’homme est semblable à Dieu. La méditation ne se terminera pas, parce que Dieu ne peut pas être pleinement reconnu. Méditation apportera également fruit spirituel extraordinaire. Inévitablement, il y aura l’ouverture à Dieu. Certains vont avoir de la chance avec lui la proximité presque physique. La méditation doit être abordée avec la création de l’humilité, mais avec un cœur ouvert. On peut répéter et profiter de la persistance prière devant Dieu. À partir d’un message spécifique on sera en mesure de faire un acte d’adoration de Dieu. Le cœur voudra sortir de son corps et de le suivre.

          Dans la péricope  La Confessions de Pierre et la première prédiction de la Passion (Luc 9:22) Jésus annonce l’avenir immédiat. Il ne dit pas d’une autre manière que le Fils de l’homme. Choisir détermination est pas accidentelle. Dans la connaissance cachée de la vérité sur lui-même (Jésus). Le Fils de l’homme est une définition solennelle de l’homme: Qu’est-ce que l’homme, pour que tu te souviennes de lui? Et le fils de l’homme, pour que tu prennes garde à lui? (Ps 8,5). On peut regarder ici une attention particulière de Dieu. Dieu retourne à son prophète Ezéchiel: Fils de l’homme, tiens-toi sur tes pieds, et je te parlerai… Et toi, fils de l’homme, écoute ce que je vais te dire! (Ezéchiel 2:1,8). Ézéchiel est quelque chose d’important pour Dieu. Jésus sait qu’il est important pour son Père et qu’il a une mission à accomplir Sa volonté. Jésus, ce terme donne un signal sur vous-même. Il ne tient pas à la vanité, mais les faits de l’histoire. Le titre Fils de l’homme a exprimé l’annonce de la passion et la mort sur la croix: Il est nécessaire que le Fils de l’homme a beaucoup souffert. Souvent accompagné en parlant de choses ultimes. Dans le Nouveau Testament, outre Jésus, que Stephen a utilisé l’expression «Fils de l’homme”: je vois les cieux ouverts, et le Fils de l’homme debout à la droite de Dieu (Actes 7:56). Ce détail on permet de capturer une plus grande probabilité authenticité des citations de Jésus dans les évangiles.


[1] Le titre de mon quatrième livre, Ed. Coriolan, Kielce 2009.

Tłumaczenie

          Łukasz używa szerszego, niż Markowy „Mesjasz”, określenia: „Mesjasz Boży” (Łk 9,20). Jednak tytuł ten jeszcze bardziej pogłębia Mateuszowy zwrot: „Syn Boga żywego”. Można wyciągnąć z tego wniosek, że temat mesjanizmu w owych czasach nie był jednoznaczny, ani jasny. Nie dziwią więc końcowe słowa perykopy: Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili (Łk 9,21).

          Czy Jezus znał swoją niebiańską przyszłość? Wszystko wskazuje, że tak. Skąd? Odczytał zamysł Boga, że ma objawić w sobie Ojca i być drogą do zrozumienia istoty ludzkiej. Objawienie w sobie Ojca polega na ujawnieniu Jego Boskich atrybutów, nie do końca ówcześnie rozumianych. Jezus, jako Człowiek, ujawnił pełną osoby ludzkiej jako stworzenia szczególnego i wyróżnionego przez Stwórcę. Niezwykłość człowieka polega na tym, że nosi w sobie naturę Boga. Tym samym jest nieśmiertelny jak Ojciec. Dzieci przejmują cechy po rodzicach. Człowiek jest bytem niemal doskonałym[1].

          Warto poświęcić czas na medytację i wgłębić się w temat dotyczący tego, jak bardzo człowiek jest podobny do Boga. Medytacja nie będzie miała końca, bo Bóg nie może być całkowicie rozpoznany. Medytacja przyniesie też niezwykłe owoce duchowe. Siłą rzeczy, nastąpi otwarcie się na Boga. Niektórzy będą mieli szczęście niemal fizycznej z Nim bliskości. Do medytacji należy podejść z pokorą stworzenia, ale i z otwartym sercem. Można ją powtarzać i cieszyć się modlitewnym trwaniem przed Bogiem. Wychodząc z konkretnym przesłaniem będzie można dokonywać aktu adoracji Boga. Serce będzie chciało wyrwać się z ciała i podążyć do Niego.                

          W perykopie Pierwsza zapowiedź męki (Łk 9,22) Jezus zapowiada najbliższą przyszłość.  Nie mówi o sobie inaczej jak o Synu Człowieczym. Wybór określenia nie jest przypadkowy. W nim ukryta jest znajomość prawdy o sobie samym (Jezusie). Syn człowieczy jest uroczystym określeniem człowieka: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że się nim zajmujesz? (Ps 8,5). Można dopatrzyć się tu szczególnej troski Boga. Bóg zwraca się do swojego proroka Ezechiela: Synu człowieczy, stań na nogi. Będę do ciebie mówił …  słuchaj tego, co ci powiem (Ez 2,1,8). Tym samym Ezechiel jest kimś znacznym dla Boga.  Jezus wie, że jest ważny dla swojego Ojca i że ma do spełnienia misję z Jego woli. Jezus tym określeniem daje sygnał o sobie. Nie wynika to z próżności, ale z faktografii historycznej. Tytuł Syn Człowieczy wyraża zapowiedź męki i śmierci na krzyżu: Trzeba, aby Syn Człowieczy wiele wycierpiał. Często towarzyszy mowie o rzeczach ostatecznych. W Nowym Testamencie, oprócz Jezusa, tylko Szczepan użył wyrażenia „Syn Człowieczy”: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga (Dz 7,56). Szczegół ten pozwala wychwycić większe prawdopodobieństwo autentyczności cytatów Jezusa w ewangeliach.


[1]  Tytuł mojej czwartej książki, Wyd. Coriolanus, Kielce 2009.

Evangile selon s. Luc 24 i tłumaczenie

          Auteur péricope révèle l’économie étrange de la révélation des possibilités de Jésus, qui leur a ordonné de ne dire à personne ce qui était arrivé (Luc 8:56). On pense peut-être que les filles de guérison sont restés dans l’espace une relation personnelle avec Jésus a guéri. Ainsi, les miracles de Jésus ne sont pas le principal atout et la priorité dans son entreprise. Cette modestie et de retenue de Jésus témoigne de Lui-même. Jésus voulait que la foi sincère et profonde conviction, pas né, nourri et soutenu par un événement de spectateur spectaculaire. Qui veut vraiment comprendre Jésus doit faire ressortir l’Evangile ces nuances event-driven. La vérité est quelque peu cachée. Il est profondément ancrée dans la psyché humaine. Espace foi a ses racines. Foi basée uniquement sur les événements miraculeux est pauvre et pas entièrement vrai. Croire en Jésus doit essayer de pénétrer ses pensées dans son esprit et ce qu’il veut que les gens véhiculent. La foi doit être profondément enraciné dans le cœur. La simple acceptation de l’existence de Dieu est la seule curiosité et événement similaire à la croyance qu’il existe des trous noirs, matière noire et d’autres nouvelles naturelle.

          Jésus a appuyé les étudiants. Les envoie sur une mission d’évangélisation (Luc 9:1-6). Ils les équiper avec la force et la capacité de guérir les maladies. Les étudiants ont eu deux tâches: pour prêcher l’Evangile et de guérir les malades. Leur apparence était censé être modeste, qui peuvent avoir encouragé le public à faire des dons, l’alimentation et donner les bienvenus. Paul de Nazareth dira plus tard: De même aussi, le Seigneur a ordonné à ceux qui annoncent l’Évangile de vivre de l’Évangile (1 Co 9,14). Certes, l’apôtre prêchant l’Evangile gratuitement, mais indique que éventualité. Seulement à partir Philippiens sans hésitation, il a accepté des prestations en espèces et à plusieurs reprises. Il était alors en prison.

          Évangélisation titubant domaines toujours nouveaux et plus grands perturbés par Hérode Antipas. Il lui semblait qu’en tuant Jean a un problème avec elle. Jésus intrigué Hérode. Il voulait le voir. Quand les disciples rentrent d’une mission, ils ont donné leur enseignant d’expérience.

          La péricope première multiplication des pains (Luc 9:12–17; Matthieu 14:13–21; Marc 6:34–44; Jn 6:1–14), comme dans Jean, dit un seul incident des pains. Peut-être leur description est plus précis et plus proche de la vérité. Il est suggéré que Matthieu et Marc ont donné deux comptes du même épisode, à attirer l’attention sur ses différentes dimensions[1]. Ces événements ont été discutées lors de la discussion l’Evangile de Matthieu et l’Évangile selon Marc.

          Jésus a sondé les étudiants en demandant: Qui dit-on que je suis? (Luc 9:18). Comme je le disais, Jésus ne voulait pas d’identifier avec le Messie prévisible, même une honnêteté ordinaire. Il savait qu’il ne pouvait pas délivrer son peuple des mains de l’occupant. Il ne voulait pas décevoir ou de tromper son peuple. Son rôle a été transféré au nouvel évangile, une nouvelle transmission de la foi. Pas tout le monde au courant de ce problème. Jésus se réfère aux vérités de l’Ancien Testament, mais apporte une nouvelle vision de la religion. Tout d’abord, il nettoie l’image de Dieu avec une imagerie juive humaine. Dieu juste, mais a présente despotiques que le Père rempli d’amour et de miséricorde. Dieu ne punit pas que quiconque. Total entouré de son amour paternel. Les intentions de Jésus étaient peu frustré par la force constante Tradition, qui a eu lieu sur hermétiquement. Jésus ne peut pas pénétrer complètement à travers les habitudes éculées. Sa science aura besoin de nombreuses années avant qu’il ne soit correctement lu et compris. Peut-être que tout cela était prévu dans l’économie de Dieu. Tout ce dont vous avez besoin pour grandir.


[1]  La Bibbia per la Famiglia a cura di Gianfranco Ravasi, Milano, Kielce 2007, s. 230.

Tłumaczenie

           Autor perykopy ujawnia dziwną ekonomię objawiania możliwości Jezusa, który przykazał im, żeby nikomu nie mówili o tym, co się stało (Łk 8,56). Można mniemać, że uzdrowienie córki pozostało w przestrzeni osobistej relacji Jezusa z uzdrowioną. Tym samym, cuda Jezusa nie były głównym atutem i priorytetowe w Jego działalności. Ta skromność i powściągliwość Jezusa świadczy o Nim samym. Jezus pragnął wiary płynącej z serca i głębokiego przekonania, a nie zrodzonej, karmionej i podtrzymywanej przez spektakularne, widowiskowe wydarzenia. Kto chce dobrze zrozumieć Jezusa musi wydobyć z Ewangelii te niuanse zdarzeniowe. Prawda jest niejako ukryta. Jest głęboko osadzona w psychice ludzkiej. Przestrzeń wiary tam ma swoje korzenie. Wiara oparta tylko na cudownych wydarzeniach jest uboga i nie do końca prawdziwa. Wierząc Jezusowi trzeba starać się wniknąć w Jego zamysły, w Jego mentalność i w to, co chce ludziom przekazać. Wiara musi być zakorzeniona głęboko w sercu. Samo przyjęcie istnienia Boga jest tylko ciekawostką zdarzeniową, podobną do wiary, że istnieją czarne dziury, czarna materia i inne nowinki przyrodnicze.

          Jezus wspiera się uczniami. Wysyła ich na misję ewangelizacyjną (Łk 9,1–6). Wyposaża ich w moc i  zdolności leczenia chorób. Uczniowie otrzymali dwa zadania: głosić Ewangelię i uzdrawiać chorych. Ich wygląd miał być skromny, co być może miało zachęcić słuchaczy do dawania datków, karmienia i udzielania gościny. Paweł z Nazaretu powie później: Tak też i Pan postanowił, ażeby z Ewangelii żyli ci, którzy głoszą Ewangelię (1 Kor 9,14).  Co prawda,  apostoł głosił Ewangelię za darmo, niemniej przedstawia taką ewentualność. Jedynie od Filipian bez wahania przyjął zasiłki pieniężne i to wielokrotnie. Był wtedy w więzieniu.

          Ewangelizacja zataczająca coraz to nowe i większe tereny zaniepokoiła Heroda Antypasa. Wydawało mu się, że zabijając Jana ma problem z głowy. Jezus intrygował Heroda. Chciał Go zobaczyć. Gdy uczniowie  powrócili z misji, przekazali swoje doświadczenia Nauczycielowi.

         Perykopa Pierwsze rozmnożenie chleba (Łk 9,12–17; Mt 14,13–21; Mk 6,34–44; J 6,1–14), podobnie jak u Jana, mówi tylko o jednym zdarzeniu rozmnożenia chleba. Być może ich opis jest wierniejszy i bliższy prawdy. Istnieje przypuszczenie, że Mateusz i  Marek podali dwa opisy tego samego epizodu, aby zwrócić uwagę na różne jego wymiary[1]. Wydarzenia te zostały omówione przy omawianiu Ewangelii wg Mateusza i Ewangelii wg Marka.

          Jezus sondował uczniów, pytając: Za kogo uważają Mnie tłumy (Łk 9,18). Jak już pisałem, Jezus nie chciał utożsamiać się z prorokowanym mesjaszem, nawet ze zwykłej uczciwości. Jezus wiedział, że nie wyzwoli swojego narodu z rąk okupanta. Nie chciał zawieść ani oszukać swojego ludu. Jego rolą był przekaz Nowej Ewangelii, nowego przekazu wiary. Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę. Jezus odnosi się do Prawd Starego Testamentu, ale wnosi nowe spojrzenie religijne. Przede wszystkim oczyszcza wizerunek Boga z ludzkiego, żydowskiego obrazowania. Boga Sprawiedliwego, ale despotycznego przedstawia jako Ojca pełnego Miłości i Miłosierdzia. Bóg nikogo nie karze. Wszystkich otacza swoją ojcowską miłością. Intencje Jezusa zostały poniekąd zniweczone przez stale obowiązującą Tradycję, której trzymano się kurczowo. Jezus nie może przebić się całkowicie przez utarte zwyczaje. Jego nauka będzie potrzebowała wielu lat zanim zostanie właściwie odczytana i zrozumiana. Być może, wszystko to zostało przewidziane w ekonomii Bożej. Do wszystkiego trzeba dorosnąć.


[1]  La Bibbia per la Famiglia a cura di Gianfranco Ravasi, Milano, Kielce 2007, s. 230.

Evangile selon s. Luc 23 i tłumaczenie

          Dans la péricope Le démoniaque gérasénien (Luc 8:26–39; Matthieu 8:23–27; Marc 4:35–141) se réfère à disposer de mauvais esprits par Jésus. Comme je l’ai  mentionné, Satan ne existe pas ontologiquement. Cependant, il y a une “mauvaise énergie” provenant d’activités humaines (mauvaises fonctionnelle, émotion négative). Il n’a pas de fondement ontologique, mais révèle l’impact de l’action. Il a la capacité de se déplacer et affecter d’autres fonctionnelles (peut-il affaiblir ou renforcer). L’image de la mauvaise énergie peut être Satan. On convient de souligner que ceci est seulement une image. En raison de la tradition et de la catéchèse de l’Eglise vieille de plusieurs siècles, cette image est devenue un réel et est traité comme un être auto-existant. Pire encore, car il est généralement admis que indirectement, par des anges, est en cours de création par Dieu.

          Le mal existe en effet, elle est dynamique[1] et non ontologique. Les fonctionnels de mauvaises attaques tout bons, aussi la santé qui fonctionne bien. L’homme souffre lorsque l’équilibre énergétique est perturbé organes ou des fonctions corporelles. Jésus a dû traiter avec des personnes malades (souvent appelés à tort comme possédé). Son pouvoir de guérison était de rétablir l’équilibre de l’énergie. Puisque Jésus est venu sur la puissance (de bonne fonctionnelle): une force était sortie de moi (Luc 8:46), qui neutralisent les effets néfastes de la mauvaise énergie. Aujourd’hui, nous essayons de rétablir la stabilité de l’énergie de champ magnétique. L’expérience a montré que la réalisation de bons résultats, mais ils ne sont pas aussi radical que dans le cas de la puissance de Jésus.

          D’une manière similaire était guéri une femme souffrant d’une hémorragie. Lorsque je l’ai touché le vêtement de Jésus, la puissance reçue dans le corps d’une femme. Hémorragie a été arrêté. Aidé aussi, les paroles de Jésus, qui ont regardé en action une femme de grande foi:  Ma fille, ta foi t’a sauvée; va en paix (Luc 8 :48). Il est à noter que de nombreux signes et les prodiges que Jésus a fait, sur la base des principes de fonctionnement de l’organisme. Le miracle est que cela a eu lieu.

          Jésus sort du mode veille (peut-être avec une NDE), fille de Jaïre (Luc 8:40–55). L’affaire devait être lourd. Il ne voulait pas beaucoup de publicité, alors il est allé aux malades strictement parmi ses disciples Pierre, Jacques et Jean, et les parents de la jeune fille. Le miracle de la guérison minimisé disant qu’elle dort juste. Bien que tous les participants étaient étonnés des événements:

 Les parents de la jeune fille furent dans l’étonnement (Luc 8:55).


[1] Averroès (1126-1198): Une caractéristique du monde est un mouvement perpétuel.

Tłumaczenie

          W perykopie Uzdrowienie opętanego (Łk 8,26–39; Mt 8,23–27; Mk 4,35–141) mowa jest o  wyrzucaniu złych duchów przez Jezusa. Jak już wielokrotnie wspominałem, szatan  ontologicznie nie istnieje. Istnieje natomiast „zła energia” wywodząca się z ludzkiego działania (funkcjonał zła, negatywna emocja). Nie ma ona ontologicznego podłoża, ale ujawnia się w skutkach działania. Ma w sobie zdolność przemieszczania się i wpływania na inne funkcjonały (może je osłabiać lub wzmacniać). Obrazem złej energii może być szatan. Należy podkreślić, że jest to tylko obraz. Ze względu na wielowiekową tradycję i katechezę kościelną, obraz ten urealnił się i jest traktowany jako samodzielnie istniejący byt. Gorzej, bo uważa się powszechnie, że pośrednio, przez anioły, jest istotą stworzoną przez Boga.

          Zło istnieje w działaniu, jest dynamiczne[1], a nie ontologiczne. Funkcjonał zła atakuje wszystko co dobre, w tym dobrze funkcjonujące zdrowie. Człowiek choruje, gdy zakłócona zostaje równowaga energetyczna organów lub funkcji życiowych. Jezus miał do czynienia z ludźmi chorymi (często mylnie zwanymi opętanymi). Jego moc uzdrawiająca polegała na przywróceniu równowagi energetycznej. Od Jezusa wychodziła moc (funkcjonał dobra): moc wyszła ode Mnie (Łk 8,46), który neutralizował szkodliwe działania złej energii. Dzisiaj próbuje się polem magnetycznym przywracać stabilność energetyczną. Z doświadczeń wynika, że uzyskuje się pewne dobre efekty, ale nie są one tak radykalne jak w przypadku mocy Jezusa.

          Na podobnej zasadzie uzdrowiona została kobieta cierpiąca na krwotok. Kiedy dotknęła się ubioru Jezusa, moc wpłynęła w ciało kobiety. Krwotok został zatrzymany. Pomogły też słowa Jezusa, który dopatrzył się w działaniu kobiety wielkiej wiary: Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju (Łk 8,48). Warto zauważyć, że wiele znaków i cudów jakie czynił Jezus, oparte są na zasadach funkcjonowania organizmu. Cudem jest to, że miało to miejsce.

          Jezus budzi ze snu (a może ze śmierci klinicznej) córkę Jaira (Łk 8,40–55). Przypadek musiał być ciężki. Nie chciał większego rozgłosu, więc udał się do chorej w ścisłym gronie swoich uczniów: Piotra, Jakuba i Jana, oraz z rodzicami dziewczyny. Cud uzdrowienia zbagatelizował mówiąc, że ona tylko śpi. Mimo wszystko uczestnicy zdarzenia osłupieli ze zdumienia (ŁK 8,56).


[1]  Awerroes (1126–1198): Cechą świata jest wieczny ruch.

Evangile selon s. Luc 22 i tłumaczenie

          Dans la même péricope La parabole de la lampe (Luc 8:16–18), l’auteur écrit: car on donnera à celui qui a, mais à celui qui n’a pas on ôtera même ce qu’il croit avoir (Luc 8:18). Les mots parlent de la grande injustice vrai. Le fait est que l’argent fait de l’argent, et approfondit généralement la pauvreté. Si ces sons des règle spontanée, il faut les lire comme un avertissement. Connaître ces mécanismes doit être corrigée. L’argent doit être bien investi pour gagner pour eux-mêmes et de la pauvreté doit être surmontée. Qu’est-ce? Bonne question. Bien sûr, on travaillant.  Et si il est pas sur le marché? Ça y est, il faut comprendre, de créer (brosse et du cirage vous permet de créer des postes de travail, soutien scolaire, gardiennage, des réparations mineures, petits services, la collecte des herbes, des champignons, des fruits, baby-sitting, livraison de journaux, marchant avec des animaux, le transport et la livraison de pain, les produits laitiers, le châssis, des visites guidées de touristes, bazar commercial, bureaux petits services, les soins des bureaux âgées et handicapées, de décantation commandées affaires, des voitures de déchargement, des clôtures de peinture, la tonte de l’herbe, les aider dans le jardin, enlèvement de la neige, jouer des instruments dans les ruelles de la ville, posant peintres, distribution du commerce des dépliants). Il est préférable d’effectuer des travaux mineurs, que de demander l’aumône. Avec une telle petite entreprise préoccupations ont été soulevées. Il faut avoir juste besoin de le vouloir.

          Jésus révèle l’un des secrets du plan de Dieu. Nous devrions tous être frères et sœurs les uns des autres, parce que nous venons tous d’une racine et une pour le Créateur. Les familles sont nécessaires pour le bon développement de l’enfant et les personnes âgées de rigueur. Les adultes doivent se préparer à sociale et collective, pour le bien de tous. La famille devrait être la base à partir de laquelle va aux personnes et à leurs propres vies. Ce lieu de chargement et de repos. Si la famille se ferme et crée un clan (la mafia), il crée une cellule “cancer”. Le public n’a pas ce rien. Clans familiaux sont satisfaisants les besoins humains égoïstes. Même si vous êtes un bon générateur, qui a produit bon est encapsulé, il ne va pas et ne fait pas encore bon, donc il est inutile.

          La péricope La tempête apaisée (Luc 8 :22–25) illustre des scènes très similaires de la vie prise. Bien qu’il y ait prise de conscience de la présence de Dieu dans ma vie, il est juste l’agitation de la vie d’un homme a peur et demande de l’aide à Dieu. Le premier réflexe de défense cris pour Dieu!; O Jésus!; Mère de Dieu! Ces actes flambée aussi athées qui hurlent. Tout comme les animaux une écoute constante et sont à l’affût des dangers, si les craintes de l’homme pour leur existence. Tout ce qu’il peut lui faire du mal. Tout le monde a besoin d’un sens de l’être par quelque chose ou quelqu’un protégé. Tout le monde a besoin d’un sentiment de sécurité. Ceux qui se privent de la foi, se mettre à la place indéterminée et incertaine. Ils ne montrent pas la peur, jusqu’à l’arrivée des secours. La crainte est tous égaux. Ceux qui ont en eux la vraie foi, sont en mesure de contrôler votre problème et soumettre aux mains de Dieu. Les athées dans la peur qu’ils espèrent aveugle destin. En fait, ils sont très solitaire.

          Cependant, il faut savoir que la providence de Dieu ne change pas le cours des événements (exceptions). Les événements ont leur cause et se précipitant solution inexorablement aléatoire. Donc, parfois, les enfants sont tués, des églises démolies sont similaires. Où est Dieu? Il est avec ceux qui le désirent, et il renforce leur esprit pour surmonter les difficultés et la peur. Dieu donne un soutien spirituel, pas réel. Revendications continues à Dieu qu’il n’a pas intervenus est une totale incompréhension. Voilà pourquoi nous avons besoin d’un tel Dieu-responsable? Les gens semblent penser que la réalité actuelle est pour eux la chose la plus importante. Cela ne vaut pas. Le taux va pour quelque chose de plus important. Il est à propos de la vie éternelle. Ceux qui veulent à Dieu de juger, et installent doit le faire à partir de la perspective de l’éternité. Sur ce sujet devrait parler à ceux qui sont déjà de l’autre côté. Évaluation de la situation sera plus claire. Jusque-là, vous confiez qu’il en soit ainsi. L’hospice pour enfants qui meurent faute créatures. Vous pouvez demander pourquoi? Il est vrai, cependant, qu’une plus grande tragédie est le survivant plutôt que de petites créatures. Ils sont déjà heureux, en profitant de la proximité de Dieu. Tout doit être considéré du point de vue de la vie éternelle.

Tłumaczenie

          W tej samej perykopie Zadanie uczniów (Łk 8,16–18) autor pisze: Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma (Łk 8,18). Słowa mówią o wielkiej niesprawiedliwości rzeczywistej. Jest faktem, że pieniądz robi pieniądz, a bieda zazwyczaj się pogłębia. Jeżeli są to jakieś reguły samoistne, to trzeba powyższe słowa odczytywać jako przestrogę. Wiedząc, o takich mechanizmach trzeba temu zaradzać. Pieniądz powinien być dobrze lokowany, aby zarabiał na siebie, a biedę trzeba pokonywać. Czym? Dobre pytanie. Oczywiście pracą. A jak jej nie ma na rynku? To ją trzeba samemu wykombinować, stworzyć (szczotka i pasta do butów pozwala stworzyć stanowisko pracy; korepetycje, sprzątanie, drobne naprawy, drobne usługi, zbieranie ziół, grzybów, owoców, pilnowanie dzieci, dostarczanie prasy, spacery ze zwierzętami, rozwożenie i dostarczanie pieczywa, nabiału, podwożenie, oprowadzanie turystów, handel bazarowy, biuro drobnych usług, opieka ludzi starszych i niepełnosprawnych, załatwianie zleconych spraw w urzędach, wyładowywanie wagonów, malowanie parkanów, ścinanie trawy, pomoc w ogrodzie, usuwanie śniegu, granie na instrumentach w alejach miejskich, pozowanie malarzom, roznoszenie ulotek handlowych). Lepiej wykonywać drobne prace, niż prosić o jałmużnę. Z takich małych interesów powstawały koncerny.  Trzeba tylko chcieć.

          Jezus ujawnia jedną z tajemnic Bożego zamysłu. Wszyscy powinniśmy być dla siebie siostrami i braćmi, bo z jednego korzenia wszyscy pochodzą i jednego mają Stwórcę. Rodziny są potrzebne dla właściwego rozwoju potomnych i należytej opieki nestorów. Dorośli powinni przysposabiać się do życia społecznego i kolektywnego, dla dobra ogółu. Rodzina powinna być bazą, z której wychodzi się do ludzi i do własnego życia. To miejsce ładowania akumulatorów i odpoczynku. Jeżeli rodzina zamyka się i tworzy klan (mafię), to tworzy komórkę „rakową”. Społeczeństwo nie ma z tego nic. Klany rodzinne to zaspakajanie egoistycznych ludzkich potrzeb. Jeżeli nawet są generatorem dobra, to wytworzone dobro jest hermetyzowane, nie wychodzi na zewnątrz i nie czyni dalszego dobra, jest więc bezużyteczne.

          Perykopa Burza na jeziorze (Łk 8,22–25) obrazuje bardzo podobne sceny z życia wzięte. Choć istnieje świadomość obecności Boga w życiu, to z chwilą jakiejkolwiek zawieruchy życiowej człowiek lęka się  i zwraca się o pomoc do Boga. Pierwszym odruchem obronnym są okrzyki: o Boże!; o Jezu!; Matko Boska! Te akty strzeliste wykrzykują również ateiści. Tak jak zwierzęta stale nadsłuchują i są czujne wobec zagrożeń, tak człowiek lęka się o swój byt. Wszystko może zrobić mu krzywdę. Każdy człowiek potrzebuje poczucia, że jest przez coś lub kogoś chroniony. Każdy potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Ci, którzy pozbawiają się wiary, stawiają siebie w miejscu nieoznaczonym, niepewnym. Nie pokazują lęku, aż do chwili nadejścia zagrożenia. W strachu wszyscy są równi. Ci, co mają w sobie prawdziwą wiarę, potrafią się opanować i swój problem złożyć na ręce Boga. Ateiści w strachu mają nadzieję ślepego losu. W gruncie rzeczy są bardzo samotni.

          Trzeba jednak wiedzieć, że Opatrzność Boga nie zmienia biegu wypadków (poza wyjątkami). Zdarzenia mają swoją przyczynę i pędzą nieubłaganie w losowe rozwiązanie. Tak więc giną niekiedy dzieci, burzone są kościoły itp. Gdzie jest Bóg? Jest razem z tymi, którzy Go pragną, a On wzmacnia ich duchowo w pokonywaniu trudów i strachu. Bóg daje wsparcie duchowe, a nie rzeczywiste. Ciągłe pretensje do Boga, że nie interweniował są totalnym nieporozumieniem. To po co nam taki Bóg-Opiekun? Ludziom wydaje się, że obecna rzeczywistość jest dla nich czymś najważniejszym. To nie jest prawda. Stawka idzie o coś bardziej ważnego. Chodzi o życie wieczne. Ci, którzy Boga chcą sądzić i rozliczać, muszą to czynić z perspektywy wieczności. Na ten temat powinni wypowiedzieć się ci, którzy są już po tamtej stronie. Ocena sytuacji będzie klarowniejsza. Póki co, trzeba zawierzyć, że tak jest. W hospicjum dla dzieci umierają niezawinione istoty. Można zapytać dlaczego? Prawdą jest jednak, że większa tragedia jest po stronie pozostających przy życiu, a nie małych istot. One są już szczęśliwe, ciesząc się bliskością Boga. Wszystko trzeba rozpatrywać z perspektywy życia wiecznego.

Evangile selon s. Luc 21 i tłumaczenie

          Jésus dit à ses disciples qu’Il vous a été donné de connaître les mystères du royaume de Dieu (Luc 8:10). Il me semble qu’il est l’anticipation (événement futur) ce qui se passera plus tard. D’autres restent dans la primaire de la foi. Leurs besoins sont plus petits. Tout ce qu’ils doivent croire. Bien que ils ont regardé Jésus, ils ne voient pas d’avenir à l’Acte agissant; Ils ont écouté Jésus, bien que pas tout comprendre ce qu’il disait. Les élèves ont reçu la grâce de comprendre l’essence des choses. Dieu a révélé les secrets de la façon dont ils devaient être traduits en langage humain. À la fin, ils ont témoigné de leur foi. Ainsi, ils ont signé appartenant à Jésus.

          Luc écrit: Car il n’est rien de caché qui ne doive être découvert, rien de secret qui ne doive être connu et mis au jour (Luc 8:17). Le monde entier est plongé dans la Vérité. Il n’y a pas dossier distinct, qui serait caché la vérité de Dieu. Si oui, il est tous disponibles pro bono (pour le bien public). Il ne reste plus qu’à lire la vérité. Où sont-ils  sauvé? Le mot «sauvé» suggère une approche littérale. Non. Vérité est sauvé conscience spirituelle. Ils peuvent être lus par les instruments de l’homme spirituel, qui sont l’âme, le cœur et la conscience. L’homme qui cherche et essayer de comprendre, ouvre à la grâce de Dieu et parfois éprouver éblouissement. Il arrive un moment où il sait déjà. On doit être souligné que, quelque chose d’autre que vient la connaissance de l’ordre logique. Basé sur les informations recueillies, par la raison, l’homme se développe la notion d’une chose, ou dans le cas.

Une connaissance lire à partir du Statut de la vérité est d’un genre différent. Cette simple de connaissances. Par exemple, Il est un Créateur; Dieu attend de moi ceci ou cela; Je me sens un impératif spirituel, maintenant je sais que je dois le faire; on a besoin pour aider cette personne; on doit aller dans une direction particulière; Cela est bon et mauvais; Dieu attend de moi attitude différente. Jésus a lu de la volonté de L’état suprême Bon Père.

          Est ce que le Statut de la vérité (la vérité de la provision de Dieu d’origine) et L’état de bon (lire la volonté de Dieu), la plus haute disponible pour tout le monde? Les gens ne réalisent pas que malgré elle, et continuellement remontent aux états. Malheureusement, l’information est coincé affaires humaines. L’homme qui est mauvaise volonté, de coupables pensées, de mauvaises intentions, est difficile à lire. Les mystiques, des gens spirituels, avec les cœurs purs immaculés ont plus facilement accès aux mystères de Dieu.

          Est l’état de la vérité peut lire l’histoire de l’univers? Condition de la Vérité et de bon état concernent suprême questions surnaturelles. L’histoire de l’univers réel est enregistré à la lumière de roulement (ou d’autres informations des médias). Par exemple. Maintenant, on peut regarder l’histoire de l’univers à partir de très nombreuses années. Images de l’histoire peuvent être lus presque sensuellement, si on a l’appareil approprié. Il y a de ces médiums qui peuvent lire l’information historique à partir de laquelle la lumière (informations).

Tłumaczenie

          Jezus mówi do uczniów: Wam dano poznać tajemnicę królestwa Bożego (Łk 8,10). Wydaje mi się, że jest to antycypacja (zdarzenie przyszłe) tego, co się stanie później. Inni pozostaną w wierze podstawowej. Ich potrzeby są mniejsze. Wystarczy, że wierzą. Choć patrzyli na Jezusa, nie dostrzegali przyszłego Aktu działającego; słuchali Jezusa, choć nie wszystko rozumieli, co mówił. Uczniowie otrzymali łaskę zrozumienia istoty rzeczy. Ujawniali tajemnice Boga na ile umieli je przełożyć na język ludzki. Na końcu dali świadectwo swojej wiary. Tym samym złożyli podpis przynależności do Jezusa.

          Łukasz pisze: Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło (Łk 8,17). Cały Świat zanurzony jest w Prawdzie. Nie ma osobnego schowka, w którym ukryte byłyby prawdy Boga. Jeżeli tak, to wszystko jest dostępne pro publico bono (dla dobra ogółu). Pozostaje jedynie odczytać Prawdy. Gdzie one są zapisane? Słowo „zapisane” sugeruje ujęcie literalne. Nie. Prawdy zapisane są świadomością duchową. Odczytywane mogą być przez instrumenty duchowe człowieka, jakim są: dusza, serce, sumienie. Człowiek, który próbuje i stara się zrozumieć, otwiera się na działanie łaski Boga i niekiedy doświadcza olśnienia. Przychodzi moment, że już wie. Trzeba tu zaznaczyć, że z czego innego pochodzi wiedza z porządku logicznego. Na podstawie zebranych informacji, za pomocą rozumu, człowiek kształtuje pogląd o danej rzeczy, czy w sprawie.  Wiedza odczytana ze stanu Prawdy jest innego rodzaju. To wiedza prosta. Np. istnieje Stwórca; Bóg oczekuje ode mnie tego czy tamtego; czuję imperatyw duchowy, teraz wiem, że muszę to zrobić; należy pomóc danej osobie; trzeba iść w danym kierunku; to jest dobre, a to złe; Bóg oczekuje ode mnie innej postawy. Jezus odczytywał ze stanu Dobra Najwyższego wolę Ojca.

          Czy stan Prawdy (zapis prawd Bożego pochodzenia) i stan Dobra (zapis woli Boga) najwyższego są dostępne dla każdego? Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, że mimo woli i bez przerwy sięgają do tych stanów. Niestety, informacja jest zagłuszana ludzkimi sprawami. Człowiek, który ma złą wolę, grzeszne myśli, złe intencje, ma utrudniony odczyt. Mistycy, ludzie uduchowieni o czystych i nieskalanych sercach mają łatwiejszy dostęp do tajemnic Boga.

          Czy ze stanu Prawdy można odczytać historię wszechświata? Stan Prawdy i stan Dobra Najwyższego dotyczą spraw nadprzyrodzonych. Historia wszechświata rzeczywistego zapisywana jest w biegu światła (lub w innych nośnikach informacji). Np. Teraz można oglądać historię wszechświata sprzed wielu, wielu lat. Obrazy historii można odczytywać niemal zmysłowo, o ile dysponuje się odpowiednią aparaturą. Istnieją osoby o zdolnościach paranormalnych, które potrafią odczytywać historyczne informacje z biegu światła (informacji). 

Evangile selon s. Luc 20 i tłumaczenie

          Jésus parcourait les villes et villages. Il a prêché l’Évangile. Avec lui étaient ses disciples et quelques femmes, qui ont fourni pour eux. L’auteur écrit à propos de Marie-Madeleine, qui a guéri; par Joanna, la femme de Chouza, intendant d’Hérode, et de Susanna.

          Il femmes hautement valorisé. Il savait qu’il y est encore temps de changer les habitudes pour eux. Où pourrais-je leur ai montré le respect et la reconnaissance.

          La péricope La parabole du semeur et son explication (Luc 8,4-8) est l’un de la belle parabole, montrant l’approche de la religion. Il révèle toute la vérité sur la société et ses différents degrés d’engagement religieux. Certains ne veulent pas entendre parler de Dieu que le dommage à ce moment (grain piétiné sur la route ou mangé par les oiseaux). Toute connaissance est irrationnel, insaisissable et si la lune. Ils ne peuvent pas discerner la vérité, de distinguer les effets de la cause. Ils ne reconnaissent pas la présence et l’action de Dieu dans le monde réel. Toutes les informations au sujet de Dieu sont sans signification, irréel. Ils croient que la religion est un conte de fées créé par l’homme.

          Beaucoup de gens prennent Dieu en raison de l’existence du monde, le raisonnement correctement, il doit y avoir une raison. Une telle foi est pas cultivé (grain flétri par manque d’humidité) sèche à un manque de recherche continue. Faible implication dans la foi signifie qu’il sera noyé par les difficultés et les responsabilités quotidiennes. Dieu prend la place du héros de l’émission. Lorsque le regarder, il revient avec l’idée pour le héros sur le temps de projection. Alors, l’homme cherche à d’autres valeurs et les affaires courantes l’absorber. Michael Heller, professeur d’astrophysique et le prêtre a dit lors d’une conférence à l’Université Jagellonne (le thème de “Les limites de l’espace”): Quand je étudie la nature, en essayant d’en quelque sorte «suspendre» ma foi. Parce que quand le traitement, par la théorie de l’exemple. La relativité d’Einstein, je ne dois pas me demander si je crois en Dieu ou non. Je ne partage pas cette approche. Il est impossible de suspendre la croyance pendant un certain temps. Je ne comprends pas.

          L’auteur de l’Evangile écrit que parmi les auditeurs sont ceux qui dans leur cœur va passer transformation spirituelle. Parmi les apparaîtra comme serviteurs de Dieu plus tard.

          Sur les mots étranges de Jésus: Il vous a été donné de connaître les mystères du royaume de Dieu; mais pour les autres, cela leur est dit en paraboles, afin qu’en voyant ils ne voient point, et qu’en entendant ils ne comprennent point (Luc 8:10; Matthieu 13:13; Marc 4,11), ce qui est une citation du livre d’Isaïe (6,9) ont déjà écrit et expliqué lors de la discussion l’Evangile de Matthieu et l’Évangile selon Marc. Indépendamment des études herméneutiques (à des fins d’étude et de façon d’écrire, genres littéraires, les circonstances de l’émergence de textes, l’interprétation des significations cachées) est intéressante compréhension de connaissances sur le royaume de Dieu. Du texte, il montre que les mystères de Dieu sont révélés à différents niveaux de la conscience humaine. On peut demander, qui est donné de connaître les mystères du ciel? Il semble que cela dépend de l’homme lui-même, comment peut ouvrir à la vérité. Dieu parle à l’homme ne sont pas une voix humaine, mais sa voix peut être lu à partir de l’état de la vérité. Il est assez intéressant, bien que la traduction alambiquée. «Parole» de Dieu est la vérité absolue. Si l’homme est le prédestiné (adopté) peut être lu. Il peut également lire les à tort ou à tort traduire en langage humain. Certains de sorte qu’ils ont des connaissances sur le monde du surnaturel, mais ne peut pas le lui dire. Certains se sentent «Dieu» presque palpable, mais ne pas en parler, ils ne peuvent pas. La foi est une relation personnelle entre l’homme et Dieu. Relation avec lui peut être une intimité incroyable (ou même mariage mystique). Un exemple est Jésus. Il possédait cette grâce était encore en vie.

Tłumaczenie

          Jezus wędrował przez miasta i wsie. Głosił Ewangelię. Z Nim byli Jego uczniowie oraz kilka kobiet, które im usługiwały. Autor pisze o Marii Magdalenie, którą uleczył; o Joannie, żonie Chuzy, zarządcy u Heroda oraz o Zuzannie.

          Jezus wysoko cenił kobiety. Wiedział, że nie jest jeszcze czas, aby zmienić wobec nich obyczaje. Gdzie mógł, to okazywał im szacunek i uznanie.

          Perykopa Przypowieść o siewcy (Łk 8,4–8) jest jedną z przepiękniejszych przypowieści, pokazującą podejście do religii. Ujawnia całą prawdę o społeczeństwie i jego różnym stopniu zaangażowania religijnego. Niektórzy nie chcą nic słyszeć o Bogu twierdząc, że szkoda na to czasu (ziarno podeptane na drodze lub wydziobane przez ptaki). Cała wiedza jest nieracjonalna, nieuchwytna i jakby z księżyca. Nie potrafią rozeznać prawdy, odróznić skutków od przyczyny. Nie dostrzegają obecności  i działania Boga w świecie rzeczywistym. Wszelkie informacje o Bogu są bezsensowne, nierealne. Uważają, że religia jest bajką stworzoną przez człowieka.

          Wiele osób przyjmuje Boga z racji istnienia świata, rozumując poprawnie, że musi być tego jakaś przyczyna. Taka wiara niepielęgnowana  (ziarno uschnięte przez brak wilgoci) wysycha z braku kontynuowania poszukiwań. Słabe zaangażowanie w wiarę powoduje, że zostaje ona zagłuszona przez codzienne trudy i obowiązki. Bóg zajmuje miejsce bohatera serialu. Kiedy się go ogląda, wraca się myślą do bohatera na czas projekcji. Potem człowiek zmierza do innych wartości i sprawy bieżące pochłaniają go. Michał Heller, profesor astrofizyki i kapłan, powiedział kiedyś na wykładzie  UJ (przy temacie „Granice kosmosu”): Kiedy badam przyrodę, staram się niejako „zawiesić” moją wiarę. Bo przecież kiedy zajmuję się np. teorią względności Einsteina, nie muszę się zastanawiać, czy wierzę w Boga, czy nie. Nie podzielam takiego podejścia. Nie sposób zawiesić wiarę na jakiś czas. Ja tego nie pojmuję.

          Autor Ewangelii pisze, że wśród słuchających są tacy, którzy w swoim sercu przejdą przemianę duchową. Wśród podobnych pojawią się późniejsi słudzy Boga.

          Na temat dziwnych słów Jezusa: Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli(Łk 8,10; Mt 13,13; Mk 4,11), które są cytatem z Księgi Izajasza (6,9n) już pisałem i tłumaczyłem przy omawianiu Ewangelii wg Mateusza oraz Ewangelii wg Marka. Niezależnie od badań hermeneutycznych (badanie celu i sposobu pisania, gatunków literackich, okoliczności powstawania tekstów, interpretacji zakrytych znaczeń) ciekawe jest pojmowanie wiedzy o królestwie Bożym. Z tekstu wynika, że tajemnice Boskie są ujawniane na różnych poziomach ludzkiej świadomości. Można zapytać, komu jest dane poznanie tajemnic Nieba? Wydaje się, że zależy to od samego człowieka, na ile może otworzyć się na Prawdy. Bóg do człowieka nie przemawia głosem ludzkim, ale Jego głos można odczytywać ze stanu Prawdy. To dość ciekawe, choć zawiłe tłumaczenie. „Słowa” Boga to absolutne Prawdy. Jeżeli człowiek jest do tego predestynowany (przysposobiony) może je odczytywać. Może też odczytać je błędnie lub błędnie  przekładać na język ludzki. Niektórzy więc mają wiedzę o świecie nadprzyrodzonym, ale nie potrafią jej przekazać. Niektórzy czują „Boga” niemal namacalnie, ale nie opowiedzą o tym, nie potrafią. Wiara jest relacją osobistą między człowiekiem a Bogiem. Relacja z Nim może być niesamowitą zażyłością (wręcz ślubem mistycznym). Przykładem jest Jezus. On posiadł tę łaskę jeszcze za życia.

Evangile selon s. Luc 19 i tłumaczenie

          Jean était un prophète et connaissait les prophéties de leurs prédécesseurs. Il était convaincu, comme la plupart des Juifs qui sont venus Rédempteur de son peuple. Dans son esprit, il a vu un grand homme d’État, un chevalier qui expulser de force l’occupant. Probablement que Jean reconnut Jésus lors de son baptême. Cependant, le moment solennel a été entaché connaissance précise de l’autre. Jean avait des doutes au sujet de Jésus qui ne correspond pas vraiment pour un rénovateur de chevalier. Alors, il envoya vers lui leurs disciples avec la question: Es-tu celui qui doit venir, ou devons-nous en attendre un autre? (Luc 7:19). Jésus ne répond pas directement. Comme je l’ai dit, je ne voulais vraiment être identifié avec le Messie de l’Ancien Testament. En fin de compte, elle a avoué à lui, mais il l’a fait que les besoins stratégiques. Jésus demande à Jean de répondre à la description de ses activités, afin de lui dire ce que quelqu’un d’autre dans une ligue différente que prévu. A la fin, il dit:  Heureux celui pour qui je ne serai pas une occasion de chute! (Luc 7:23). Ainsi passe la validité de leur message. Béni soit celui que Dieu aime et entouré par sa providence. Il est donc nécessaire de Jésus et Lui, sans doute confiance.

          Jésus savait que Jean est intelligent et comprendre Jésus. Il va prêcher la vérité sur lui. Jésus, à son tour, renforce la position de Jean, en disant: Parmi ceux qui sont nés de femmes, il n’y en a point de plus grand que Jean (Luc 7:28). Toutefois, il a souligné que ceux qui sont déjà dans le royaume de Dieu est plus grand que d’un être humain, même quand il vient à Jean. Ceux qui ont atteint la perfection de l’esprit (par la purification de l’âme) sont déjà citoyens du ciel. Ils ont quelque chose qu’aucun homme ne peut réaliser sur le terrain. Les saints sont dans le ciel, pas sur la terre. Ici sur la terre, tout le monde est juste sur le chemin de la sainteté.

          Luc décrit comment Jésus souligne que Jean est né d’une femme. Il ne dit pas à propos de Jésus. Veut probablement ce spectacle de contrepoint que Jésus a été appelé par Dieu. Peut-être parce que l’auteur ne présente Jean et Jésus ensemble, même au moment du baptême. Luc sépare le temps «promesse» depuis le «salut».

          Autorisation de Jésus par Jean a conduit les pharisiens et les docteurs des Écritures ne reçoivent pas le baptême de Jean.

Jésus compare les Juifs à cette génération d’enfants qui plaisanteries dans leur vision des événements. Ils ne peuvent pas trouver un moyen de la vérité. Ils croient que Jean le Baptiste possédé par un esprit du mal, parce que je ne mange pas de pain, ni vin boisson et me comporte anormalement. Fils de l’homme sont scandalisés par son contact avec les pharisiens. Juifs veulent voir les messagers de Dieu pour les personnes sainte, immaculée. Mais Jésus a voulu être parmi les gens dans le plein sens du terme, et donc à la fois bonnes et mauvaises, riches et pauvres. Quand le pharisien, curieux Jésus lui-même l’a invité à un repas, a accepté l’invitation. Comme l’auteur écrit: il se mit à table. Il existait situation embarrassante. La femme qui a couru un pécheur dans la ville (prostituée) est venu avec une huile albâtre cher, est tombé aux pieds de Jésus et a commencé à frotter propres cheveux versé de l’huile sur ses pieds. L’acte de la femme doit être comprise comme le dévouement à Jésus plein d’éloges, le respect et humble gratitude. Certes, elle voulait que ce Jésus a pardonné ses péchés.

          Il est intéressant que la femme savait sur les possibilités de Jésus. Il pardonne les péchés de la femme, en disant: Ta foi t’a sauvée; va en paix  (Luc 7,50). Dans le même temps, charge l’hôte, en lui disant ses actions (le pardon des péchés). L’hôte et les fêtards sont surpris. Ils étaient choqués femme, qui riait dans leur entreprise, dissoudre les cheveux (pour les Juifs est l’indécence). Tout était pour eux incompréhensible. Ils croyaient que l’insolence de Jésus-delà de tout cadre de la décence. Jésus était un invité et ne respectait pas leurs coutumes. Alors qu’ils regardaient, il se présentait comme l’égal de Dieu. Selon eux, afin qu’ils agissent seulement blasphémateurs.

Tłumaczenie

          Jan był prorokiem i znał proroctwa swoich poprzedników. Był przekonany, jak większość Żydów, że  przybył Odkupiciel jego narodu. W wyobraźni dostrzegał wielkiego męża stanu, rycerza, który siłą wypędzi okupanta. Prawdopodobnie Jan poznał Jezusa dopiero podczas chrztu. Jednak uroczysta chwila zakłóciła dokładniejsze wzajemne poznanie. Jan miał wątpliwości co do Jezusa, który nie bardzo pasował na rycerza odnowiciela. Wysłał więc do Niego swoich uczniów, z pytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? (Łk 7,19). Jezus nie odpowiada wprost. Jak już wspominałem, nie bardzo chciał być utożsamiany z mesjaszem starotestamentalnym. W końcu przyznał się do niego, ale zrobił to tylko z potrzeby strategicznej. Jezus każe odpowiedzieć Janowi opisem Jego działań, chcąc tym samym przekazać mu, że reprezentuje zupełnie kogoś innego, niż oczekiwano. Na koniec zaznacza: A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi (Łk 7,23). Tym samym przekazuje ważność swojego przesłania. Błogosławiony to ten, którego Bóg miłuje i otacza  swoją Opatrznością.  Należy więc Jezusowi zaufać i w Niego nie wątpić.

          Jezus wiedział, że Jan jest inteligentny i zrozumie Jezusa. Będzie on głosił Prawdę o Nim. Jezus z kolei wzmacnia pozycję Jana, mówiąc: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana (Łk 7,28).  Zaznaczył jednak, że ci, co są już w królestwie Bożym są więksi od istoty ludzkiej, nawet jeżeli chodzi o Jana. Ci, którzy osiągnęli doskonałość ducha (przez oczyszczenie czyścowe) są już obywatelami nieba. Mają coś, czego żaden człowiek nie może osiągnąć na ziemi. Święci są w niebie, nie na ziemi. Tu, na ziemi każdy jest dopiero w drodze do świętości.

          Łukasz opisuje, jak Jezus podkreśla, że Jan jest narodzony z niewiasty. Nie mówi tak o Jezusie. Prawdopodobnie chce tym kontrapunktem pokazać, że  Jezus został powołany przez Boga. Być może dlatego autor nigdy nie przedstawia Jana i Jezusa razem, nawet w momencie chrztu. Łukasz rozdziela czas „obietnicy” od czasu „zbawienia”.  

          Autoryzacja Jezusa przez Jana spowodowała, że faryzeusze i uczeni w pismach nie przyjmowali chrztu Janowego.

 

          Jezus przyrównuje ówczesne pokolenie Żydów do dzieci, które przekomarzają się w oglądzie zdarzeń. Nie potrafią znaleźć drogi do prawdy. Uważają, że Jana Chrzciciela opętał zły duch, bo nie jadł chleba, nie pił wina i zachowywał się niezwyczajnie. Synem Człowieczym są zgorszeni przez Jego kontaktowanie się z faryzeuszami. Żydzi pragną  widzieć posłańców Boga za osoby święte, nieskazitelne. Jezus natomiast chciał przebywać wśród ludzi w pełnym tego słowa znaczeniu,  a więc dobrych i złych, bogatych i biednych. Kiedy faryzeusz, ciekawy Jezusa, zaprosił Go do siebie na posiłek, przyjął zaproszenie. Jak pisze autor: zajął miejsce za stołem. Tam zaistniała kłopotliwa sytuacja. Kobieta, która prowadziła życie grzeszne w mieście (jawnogrzesznica) przybyła z drogim alabastrowym olejkiem, przypadła do nóg Jezusa i zaczęła rozcierać własnymi włosami wylany olejek na jego stopy. Akt kobiety należy rozumieć jako oddanie Jezusowi pełnego uwielbienia, szacunku i pokornej wdzięczności. Z pewnością pragnęła też, aby Jezus darował jej grzechy. Ciekawe, że kobieta wiedziała o plenipotencjach Jezusa. On odpuszcza kobiecie grzechy, mówiąc: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju (Łk 7,50). Jednocześnie poucza gospodarza, tłumacząc mu swoje postępowanie (odpuszczenie grzechów). Gospodarz i biesiadnicy są zaskoczeni. Byli zaszokowani kobietą, która śmiała, w ich towarzystwie, rozpuścić włosy (dla Żydów to nieprzyzwoitość). Wszystko było dla nich niepojęte. Uważali, że bezczelność Jezusa przekroczyła wszelkie ramy przyzwoitości. Jezus był gościem i nie uszanował ich zwyczajów. Na ich oczach prezentował się jako  równy Bogu. Według nich, tak postępowali tylko bluźniercy.